تریپسیتر یا لیدر تریپ فردی، فرد هوشیاری است که یک یا چند نفر را در تجربه استفاده از روانگردان همراهی می‌کند. نقش تریپ‌سیترها در ایجاد یک محیط آرام، پشتیبانی و حفاظت در مقابل خطرات یا وضعیت‌های فوریتی است که ممکن است پیش بیاید. آنها به عنوان پلی بین مصرف‌کنندگان و واقعیت عمل می‌کنند.
تریپسیتر به‌طور کامل هوشیار باقی می‌ماند و توانایی دارد در مواجهه با هر مشکل یا وضعیت ناگواری سریع و مؤثر واکنش نشان دهد. همچنین، او به افراد در طول تریپ خود کمک می‌کند و در مواجهه با تجربیات دشوار همراهی و راهنمایی کند.
برای خرید و مشورت میتوانید به آیدی زیر پیام بدید.
چه چیزی باعث می شود که یک مراقب خوب باشد و نقش تریپ سیتر چیست؟
یک تریپ سیتر، یک راهنما نیست. آنها هرگز نباید نظرات خود را تحمیل کنند یا سعی کنند تجربه را به سمتی ببرند که فکر می‌کنند بهتر است. درعوض، یک مراقب خوب صرفاً همراه سفر است و فقط در صورت لزوم دخالت می‌کند.
یک مراقب سفر با یک تسهیل‌کننده سایکدلیک که آموزش‌های اضافی برای راهنمایی افراد در طول تریپ دارد متفاوت است. همچنین روان درمانگرانی وجود دارند که از داروهای روانگردان برای درمان برخی از اختلالات پزشکی استفاده می‌کنند که بسیار خارج از محدوده کاری یک مسافر در سفر است.
نقش شما به عنوان مسئول تریپ، حفظ یک فضای امن و توجه به نیازهای مسافران است. چه این صحبت از طریق یک تجربه به خصوص سخت باشد، چه تهیه چای، آب یا پتو، یا صرفاً منبع ثبات و آرامش برای گروه باشد.
برخی از افراد در حالی که تحت تاثیر داروهای روانگردان هستند، احساس نیاز به اورژانس پزشکی را تجربه خواهند کرد. مسئول سفر مسئول تشخیص این است که چه زمانی مورد اضطراری و واقعی و چه زمانی توهم نیاز است. اگر نیازی نبود باید به فرد احساس نگرش مثبت و امنیت را القا کرد. با این حال، اگر شرایط اضطراری باشد، این مسئولیت پذیرندگان سفر است که آن را تشخیص دهند و کمک بخواهند.
مراقب تریپ آنجاست تا اطمینان حاصل کند که هیچ کس در حالی که تحت تاثیر مواد تغییر دهنده ذهن است کار احمقانه‌ای مثل راه رفتن در جاده، گم شدن در جنگل یا افتادن از بالکن، انجام ندهد.
منشور اخلاقی تریپ سیتر ها یا لیدر تریپ:
- من یک “همراه” هستم، نه یک راهنما. (من مداخله نخواهم کرد یا تلاشی برای “پیوستن” به این تجربه نخواهم داشت.)
- من مسئول هستم، اما فقط در صورت لزوم باید کنترل را به دست بگیرم.
- من از درباره‌ی تجربیات چالش برانگیز صحبت می‌کنم و منفی‌نگر نیستم. (هر چیزی که اتفاق می افتد یا گفته می‌شود محرمانه باقی می ماند.)
- من هیچ قضاوتی نمیکنم.
- من گوش دادن دلسوزانه و فعال را تمرین می کنم.
- من هوشیار و مراقب محیط اطرافم هستم.
- من در مورد مواد مورد استفاده اطلاعات کامل دارم.
- من به مرزهای شرکت کننده گان احترام می‌گذارم.
- من با احساسات شرکت کننده گان همدلی خواهم کرد.
- شرکت کنندگان من کاملا مورد توجه من هستند (من با تلفن صحبت نمیکنم یا به هیچ طریق دیگری مشغول نیستم)
۵ ویژگی یک تریپ سیتر موثر:
تقریباً هر کسی می‌تواند با آمادگی کمی، یک مربی مؤثر در سفر باشد. در اینجا پنج ویژگی اساسی برای یک مسافر کارآمد برای گروه شما را لیست کرده‌ایم:
۱. درک ماده
پرستار سفر باید قبل از سفر برای تحقیق در مورد مواد مصرفی وقت کافی بگذارد. این امر در مورد همه افراد گروه، به ویژه در مورد شخصی که به عنوان مسئول سفر تعیین شده صدق می کند.
شما باید با دوز صحیح، مدت زمان ماندگاری آن، قوانین محلی استفاده از دارو، عوارض جانبی که باید مراقب آن باشید و خطرات احتمالی‌اش آشنا باشید. توصیه می‌شود که مراقب تریپ با این ماده یا حداقل یک ماده مشابه تجربه سفر شخصی داشته باشد. با این حال، این همیشه ممکن یا ضروری نیست.
(حداقل، پرستار باید از انجام تحقیق و صحبت با افرادی که در گذشته از این ماده استفاده کرده‌اند، آگاهی داشته باشد.)
۲. آشنایی با دستورالعمل‌های سفر ایمن
به عنوان پرستار سفر، شما مسئول گروه هستید. با تصمیم به سفر دیگران موافقت نکنید، مگر اینکه آنها بتوانند ایمن باشند و از دستورالعمل‌های سفر ایمن پیروی کنند.
در اینجا یک بررسی سریع از چهار رکن استفاده مسئولانه از روانگردان آورده شده است:
تنظیم – قبل از مصرف این ماده یک ذهنیت مثبت داشته باشید
تنظیم – مواد را فقط در یک محیط امن و راحت مصرف کنید
سیتر – فردی مسئول، قابل اعتماد و هوشیار برای همراهی مسافران
ماده – بدانید از چه ماده ای استفاده می کنید و نمونه ای را قبل از مصرف آزمایش کنید
۳. ایجاد و حفظ یک فضای امن
یکی از نقش‌های اصلی پرستار سفر، حفظ فضای امن برای شرکت‌کنندگان است. محیطی که سفر در آن انجام می شود باید امن باشد و منبع استرس برای شرکت کنندگان نباشد. انتخاب مکان مناسب به تلاش کل گروه نیاز دارد، اما حفظ آن پس از شروع سفر بر عهده مسئول سفر است.
این کار شامل حفظ آرامش، حضور اطمینان بخش برای گروه، کاهش خطرات احتمالی، و نگه داشتن شرکت کنندگان در داخل فضا است.
موسیقی بخش مهمی از فضا در طول یک تجربه روانگردان است. که می تواند به اندازه کافی قدرتمند باشد تا افراد را به یک “سفر بد” سوق دهد یا آنها را از یک سفر بیرون بکشد. همیشه به خواسته‌های شرکت‌کنندگان احترام بگذارید و درخواست‌های آنها را بپذیرید تا آنچه را که می‌خواهید گوش دهید. تریپ سیتر در شرایطی که شخصی شروع به تجربه یک سفر بد کند، می تواند با تنظیم موسیقی و حال و هوای مثبت یا ملایم تر یا چیزی که شرکت کنندگان با آن آشنا هستند و از آن لذت می‌برند، اوضاع را بهتر کند.
باید اطمینان حاصل کنید که تمامی شرکت‌کننده‌گان به همه‌ی چیزهایی که نیاز دارند، از جمله پتو، فضایی برای تنهایی، دسترسی به حمام، و مکانی راحت برای استراحت و دراز کشیدن دسترسی دارند. پرستار سفر همچنین باید در صورت لزوم به عنوان رابط با دنیای خارج عمل کند. اگر در به صدا در می‌آید، تماس تلفنی می‌آید، یا کسی نیاز به رانندگی یا سفارش غذا دارد – این مسئولیت به عهده مسئول سفر است.
بخشی از حفظ یک فضای امن شامل رازداری و عدم قضاوت نیز می شود. شرکت کنندگان باید همیشه در طول تجربه احساس راحتی و امنیت کنند.
۴. هوشیار و دقیق بر روی شرکت‌کنندگان باشید
شما باید حواستان جمع باشد و روی گروه تمرکز کنید. لبخند بزنید، تماس چشمی برقرار کنید، مایل به گوش دادن باشید و هر جا که نیاز دارند کمک کنید. پرستار سفر می‌تواند فعالیت‌هایی را برای گروه پیشنهاد دهد اما هرگز نباید سعی کند چیزی را به آنها تحمیل کند. اگر شرکت کنندگان شما نمی خواهند کاری انجام دهند، آن را به حال خود رها کنید. معمول است که یک مهمان‌دار یا اصطلاحا مهمان نشین در سفر از شرکت‌کنندگان خود بخواهد در حین استفاده از روانگردانها، کاری را که در گذشته تجربه مثبتی از انجام آن داشته‌اند، امتحان کنند. این سفر شما نیست، پس کسی را مجبور نکنید. پیشنهاد بدهید و در صورت عدم علاقه آن را فراموش کنید.
گاهی اوقات شرکت کنندگان بسیار به شما وابسته می‌شوند یا برعکس میخواهند تنها باشند. همیشه به خواسته‌های آنها احترام بگذارید و هیچ چیز را شخصی نکنید. اگر آنها نمی خواهند شما در نزدیکی‌شان باشید یا میخواهند در اتاق دیگری تنها بنشینید، به درخواست آنها احترام بگذارید.
همیشه از محل حضور اعضای خود آگاه باشید – افرادی که از داروهای روانگردان استفاده می کنند تمایل دارند “گم شوند” – به خصوص اگر در یک جشنواره موسیقی یا سایر رویدادهای عمومی شلوغ باشند. هنگامی که در یک مکان شلوغ هستید، ایده خوبی است که هر شرکت کننده یک تکه کاغذ با نام خود، نام و شماره تلفن مراقب تریپ، و جزئیات مربوط به داروهای مصرفی همراه داشته باشد.همچنین روشن نگه‌داشتن لوکیشن آنلاین تلفن همراه هم گزینه‌ی خوبی است.
۵. بدانید چگونه از یک “بدتریپ” صحبت کنید
کلمه “بدتریپ” همیشه دقیق نیست! دشوار با بد تفاوت دارد. روانگردانها همیشه سفری را که می خواهید به شما نمی دهند، آنها سفری را که نیاز دارید به شما می‌دهند!
با این وجود، این تجربه می تواند چالش برانگیز و ناراحت کننده باشد. این مسئولیت تریپ سیتر نیست که از شرکت کنندگان خود در برابر تجربیات چالش برانگیز محافظت کند یا اطمینان حاصل کند که سفر منحصراً “لذت بخش” است. تجربه‌های چالش‌برانگیز اغلب با ارزش‌ترین تجربیات برای رشد و خودسازی هستند.
اگر کسی دوران سختی را تجربه می‌کند، نقش شما به عنوان پرستار این است که با او صحبت کنید. شما باید به جای تلاش برای “کشیدن” مصرف کنندگان از مواد، به آنها کمک کنید تا خودشان مشکلاتشان را حل کنند.
صحبت کردن با مسافران هنگام سفر مستلزم گوش دادن فعال و پرسیدن سوالات است. به آنها نگویید چه احساسی داشته باشند یا چه کاری انجام دهند. فقط گوش کنید و سؤالات کاوشگری بپرسید “اکنون کجا هستید؟” یا “این چه حسی دارد؟” می توانید آنها را تشویق کنید که تسلیم این تجربه شوند و در مقابل آن مقاومت نکنند. مهمتر از همه، به عنوان یک منبع حمایتی بایستید. در صورت لزوم، می توانید آنها را به آرامی ماساژ دهید یا دست آنها را بگیرید.
در بسیاری از موارد، صرف منبع آرامش، قابل اعتماد بودن و انرژی هوشیار بودن برای کمک به کاهش اضطراب در طول سفر و کاهش تجارب چالش برانگیز کافی است.
نکاتی برای کمک به یک نفر برای عبور از یک سفر بد:
- آرامش خود را در رفتار و گفتار حفظ کنید و خونسرد باشید.
- در صورت لزوم برای القای احساس حمایت دست آنها را بگیرید یا آنها را آرام کنید.
- سوالات کاوشگرانه بپرسید و با دقت گوش دهید
- تغییر موسیقی یا پیشنهاد تغییر منظره را در نظر بگیرید
- اگر نگران وضعیت سلامتی خود هستند (در حالی که از علائم خطر آگاه هستند) به آنها اطمینان دهید مه شما حواستان جمع است.
در یک بحران سایکدلیک چه باید کرد؟
بین یک تجربه چالش برانگیز در مورد داروهای روانگردان و یک بحران روانگردان تفاوت زیادی وجود دارد. اگر شرکت کنندگان شما برای کمک فریاد می‌زنند، وحشت یا ترس شدید را تجربه می کنند، یا آشفته می شوند، ممکن است لازم باشد برای کنترل وضعیت و آرام کردن آنها وارد عمل شوید. یکی از رایج‌ترین علل بحران روانگردان، تجربه مرگ نفس است، که به معنای واقعی کلمه باعث می‌شود احساس کنید در حال مرگ هستید.
به عنوان پرستار سفر، این مسئولیت شماست که سلامت جسمانی آنها را ارزیابی کنید. علائم حیاتی آنها را بررسی کنید و بدانید که چگونه یک مورد اورژانسی را تشخیص دهید.
بیشتر اوقات، هیچ مورد اورژانسی وجود ندارد و شرکت‌کننده صرفاً اضطراب ناشی از تأثیرات ماده یا در معرض مرگ نفس است. هر دو حالت موقتی هستند.
ضربان قلب آنها را بررسی کنید و به دنبال علائم کم آبی بدن یا سایر شاخصه‌های خطر باشید. اگر همه چیز خوب به نظر می‌رسد، میتوانید به آنها اطمینان دهید که همه چیز خوب است.
همیشه آرام باشید.
نشان دادن علائم اضطراب یا استرس می‌تواند ترس های تجربه شده توسط شرکت کننده را تقویت کند و اوضاع را بدتر کند. در بیشتر موارد، فقط دانستن اینکه هوشیارید و نگران نیستید کافی است تا به آنها اطمینان دهید که همه چیز خوب است.
اگر فردی در گروه شما شروع به تجربه یک بحران کرد، میتوانید از او بخواهید دراز بکشد، چراغ‌ها را کم کنید، پرده‌ها را ببندید یا به او چشم بند بدهید. در صورت نیاز در نزدیکی‌اش
بمانید، به آرامی آنها را ماساژ دهید، دست آنها را بگیرید و به نیازهای آنها پاسخ دهید.
گاهی اوقات هیچ کاری نمی توانید انجام دهید تا به کسی کمک کنید تا از یک سفر بد عبور کند. فقط با آنها بنشینید، به علائم حیاتی آنها توجه داشته باشید و با آنها منتظر بمانید به تجربه زودی تمام خواهد شد. اگر بحران بدتر شد، ممکن است لازم باشد با دوست دیگری تماس بگیرید تا بیاید و کمک کند. اگر نمی توانید اوضاع را کنترل کنید و اوضاع برای شما یا هر یک از شرکت کنندگان خشونت آمیز یا خطرناک شد، با پلیس و یا اورژانس تماس بگیرید.
نحوه بررسی علائم حیاتی
نیازی نیست که یک امدادگر باشید تا یک مسافر کارآمد باشید. اما باید بدانید که چگونه یک مورد اورژانسی فوری را تشخیص و اگر اتفاقی افتاد چه کاری انجام دهید.
در اینجا موارد اصلی وجود دارد که باید هنگام ارزیابی سلامت شرکت کنندگان به آنها توجه کنید.
۱. ضربان قلب
بیشتر مواد روانگردان ضربان قلب را افزایش می‌دهند – بنابراین داشتن ضربان قلب سریع لزوماً نشانه خطر نیست.
ضربان قلب طبیعی چیزی بین ۵۰ تا ۸۰ ضربه در دقیقه است. این میزان در هنگام مصرف داروهای روانگردان می‌تواند بین ۲۰ تا ۴۰ افزایش یابد ولی همچنان در محدوده سالم باقی بماند.
برخی داروها مانند مواد افیونی می‌توانند اثر معکوس داشته باشند و باعث کاهش ضربان قلب شوند. اگر ضربان قلب کمتر از ۵۰ است، به دنبال نشانه‌های خطر دیگری مانند از دست دادن هوشیاری یا کبودی لب‌ها و ناخن ها باشید.
علائم خطر در ضربان قلب ثابت بالای ۱۶۰ یا بروز درد در قفسه سینه یا تپش قلب تا جایی که حس کنید دارد از جا کنده می‌شود، بروز می‌کند.
میتوانید ضربان قلب را با استفاده از حسگرهای اپل واچ، فیت‌بیت یا سایر فناوری‌های سلامت پوشیدنی بررسی کنید، یا با نگه داشتن دستی انگشت خود روی مچ دست مستقیماً زیر انگشت شست. یک کرنومتر روی گوشی خود تنظیم کنید و تعداد ضربات را بشمارید.
ضربان قلب باید بر حسب ضربان در دقیقه اندازه‌گیری شود.
سه راه برای این کار وجود دارد:
- تعداد ضربات را در ۱۵ ثانیه بشمارید و آن را در چهار ضرب کنید
- ضربات را در ۳۰ ثانیه بشمارید و آن را در دو ضرب کنید
- ضربات را در ۶۰ ثانیه بشمارید
اگر ضربان قلب خیلی سریع است، می توانید سعی کنید راه هایی برای آرام کردن آنها بیابید. موسیقی را به چیزی آرام‌بخش‌تر تغییر دهید، به آنها یک لیوان آب بدهید تا بنوشند، چراغ‌ها را کم کنید یا آنها را با تمرین‌های تنفسی ساده همراهی کنید.
اگر ضربان قلب بیش از یک ساعت بالای ۱۶۰ یا به مدت ۳۰ دقیقه بالای ۱۸۰ باقی بماند، باید به پزشک مراجعه کنید.
۲. اکسیژن خون
اندازه گیری اکسیژن خون بدون دستگاه های تخصصی دشوار است. برخی از فناوری‌های سلامت پوشیدنی (مانند اپل واچ سری ۵) دارای این ویژگی داخلی هستند. اکثر مردم به چیزی که بتواند این معیار را بررسی کند دسترسی نخواهند داشت – اما تشخیص علائم خطر ضروری است.
مهمترین علامت مشکلات اکسیژن خون، ظاهر شدن کبودی در اطراف دهان، سطح ناخن یا سفیدی چشم است. به این اتفاق سیانوز یا کمبود اکسیژن می گویند. این یک مورد اورژانسی است و همیشه باید به مراقبت فوری پزشکی منجر شود.
۳. دمای بدن
برخی از داروها می توانند دمای بدن را افزایش داده و منجر به هایپرترمی شوند. ارزیابی دمای بدن هنگام بررسی علائم حیاتی شرکت کنندگان مفید است.
دمای طبیعی بدن ۹۸.۲ درجه فارنهایت (۳۷ درجه سانتیگراد) است. نوسانات تا ۱ درجه در هر جهت مشکلی ندارد، اما هر چیزی بیشتر می تواند نشان دهنده وجود مشکل باشد.
اگر دما خیلی زیاد است، به دنبال راه هایی برای خنک کردن آنها باشید. پنجره‌ای را باز کنید، تهویه را روشن کنید، به آنها یک نوشیدنی خنک بدهید، از آنها بخواهید چند لایه لباس را کم کنند و در صورت لزوم دوش بگیرند.
هر چیزی بیش از ۱۰۳ درجه فارنهایت یا ۳۹.۵ درجه سانتیگراد هیپرترمی محسوب می‌شود و به مراقبت‌های پزشکی اورژانسی نیاز دارد.
هایپرترمی بیشتر روی داروهای محرک مانند NBOMes، ۲C-B، کاتیونون ها یا MDMA دیده می‌شود. همچنین یکی از نگرانی‌های اصلی برخی از روان‌گردان‌های خطرناک‌تر، مانند قارچ‌های داتورا، بروگمانزیا یا آمانیتا است.
دمای بالای بدن می‌تواند نشانه کم آبی بدن یا آفتاب زدگی باشد. درمان نیاز به خنک کننده تهاجمی دارد – حوله های سرد، آب زیاد و دوری از نور خورشید.
۴. تورگور پوست (برای کم آبی بدن)
تورگور پوست به توانایی پوست در حفظ شکل خود اشاره دارد. تورگ کم پوست نشانه کم آبی بدن است. برای بررسی تورگور پوست، پوست دست، زیر شکم یا سینه را عقب بکشید و رها کنید. باید در عرض یکی دو ثانیه به حالت عادی برگردد. اگر پوست برای چند ثانیه پس از رهاسازی دسته جمعی باقی بماند، احتمالاً فرد دچار کم آبی شده است و باید بلافاصله مقداری آب بنوشد.
سایر علائم کم آبی بدن:
- سردرگمی یا سرگردانی
- ادرار تیره رنگ
- دهان خشک
- غش کردن
- تپش قلب
- ناتوانی در عرق کردن
- زبان متورم
- ضعف و سرگیجه
چه زمانی با آمبولانس تماس بگیرید
اگرچه نادر است، اما مهم است که بدانید چه زمانی باید به دنبال مراقبت پزشکی باشید.
- درد قفسه سینه
- دشواری در تنفس
- غش کردن
- تب بالاتر از ۱۰۳ درجه فارنهایت (۳۹.۵ درجه سانتیگراد)
- ضربان قلب بیش از ۱۶۰ برای بیش از یک ساعت
- عدم ادرار بیش از ۱۲ ساعت
- تشنج
- بی حالی یا سستی شدید
چگونه از انرژی خود به عنوان یک تریپسیتر محافظت کنید
روانگردان ها تمایل دارند برخی آسیب های روانی واقعاً عمیق را در شرکت کنندگان آشکار کنند.
در حالی که نقش یک هدایتگر در سفر شفا دادن یا معالجه کسی نیست، وظیفه او گوش دادن و دلداری دادن به شرکت‌کننده است که به طور مستقل از طریق آن کار می‌کند.
گاهی اوقات، تجربیات و احساسات منفی که ظاهر می‌شود، در حین گوش دادن به مراقب تریپ منتقل می‌شود. مهم است که با دقت گوش کنید و به عنوان یک آینه به شرکت کننده عمل کنید تا بتواند به تنهایی از طریق آن کار کند – اما به گونه‌ای که از مراقب در برابر گرفتن آن احساسات محافظت کند.
راه های زیادی برای انجام این کار وجود دارد و همه متفاوت هستند. با این حال، یک تکنیک رایج این است که در حین گفتگو با شرکت کننده در تجربه، یک سپر نامرئی اطراف خود را تصور کنید. به دقت گوش دهید، اما به احساسات اجازه دهید از سپر شما بازتاب پیدا کنند.
فرض کنید شما یک فرد بسیار همدرد و مهربان هستید و سخت است که احساسات افراد را در خود جذب کنید. در این صورت، شاید بخواهید درباره نقش تریپسیتر دوباره فکر کنید.
چگونه مراقب تریپ یا تریپ سیتر LSD و مجیک ماشروم باشیم؟
تجربه روانگردان با قارچ‌های جادویی و ال‌اس‌دی بسیار شبیه به هم هستند، بنابراین برای این مثال آنها را با هم دسته‌بندی می‌کنیم.
از دیدگاه فیزیولوژیکی قارچ جادویی و LSD بسیار ایمن هستند
هیچ‌یک از این دو ماده احتمالاً منجر به مشکلات فیزیکی نمی‌شوند و حتی دوزهای بسیار زیاد نیز منجر به مصرف بیش از حد نمی‌شود. رایج‌ترین چالشی که شما به‌عنوان یک متخصص در سفر با این مواد مواجه خواهید شد، جلوگیری از سرگردانی مشتریان خود به تنهایی است.
ال‌اس‌دی و مجیک ماشروم روان‌گردان‌های نسبتاً درون‌گرایی هستند
به این معنی که شرکت‌کنندگان شما احتمالاً میل به تنهایی را احساس می‌کنند، حداقل برای مدت کوتاهی در طول سفر. مهم است که به آنها اجازه دهید این فضا را پیدا کنند و در عین حال مکان‌هایی که هستند را بررسی کنند تا گم نشوند. به همین دلیل است که کوچک نگه داشتن اندازه گروه کمک می کند.
همچنین برای افرادی که از ال اس‌دی یا قارچ استفاده می‌کنند، معمولاً در سفر به برجستگی برخورد می‌کنند. احساس اضطراب، پارانویا و درون نگری عمیق می تواند به صورت دوره ای در طول سفر به صورت موجی ایجاد شود. اجازه دهید این اتفاق بیفتد و شرکت کنندگان خود را تشویق کنید که وقتی این اتفاق می افتد آن را رها کنند – به زودی این اتفاق خواهد افتاد.
یک جزء اضافه برای قارچ وجود دارد که در آن شرکت کنندگان به سادگی نمی دانند با خودشان چه کنند. قارچ ها می توانند تصمیم گیری را چالش برانگیز کنند. بهترین کار این است که به گروه اجازه دهید مستقلاً تصمیم بگیرند که چه کاری میخواهند انجام دهند و سپس آنکار را برای آنها به عنوان تریپ سیتر انجام دهید. ایده های خود را در مورد اینکه چه کاری باید انجام دهید به دیگران منتقل نکنید ، اما هنگامی که گروه تصمیم گرفت، شرایط را برای آنها مهیا کنید.
خطر اضافه‌ای برای مصرف کنندگان LSD وجود دارد زیرا ممکن است حاوی ماده ای به نام NBOMe باشد که می تواند سمی باشد. به همین دلیل است که آزمایش LSD قبل از سفر بسیار مهم است.
علائم مسمومیت با NBOMe:
- فشار خون بالا
- ناتوانی در صحبت کردن یا برقراری ارتباط
- از دست دادن هوشیاری
- واکنش‌های روان پریشی و تلاش برای خودکشی
- ضربان قلب سریع
- تشنج
- آشفتگی شدید
- استفراغ
چگونه تریپ سیتر دی ام تی باشیم – Tripsit DMT
تریپ سیتر DMT(N,N-dimethyltryptamine) بودن یک تجربه کاملا متفاوت است. تاثیر این ماده بسیار کوتاه مدت است ( حداکثر ۳۰ یا ۴۰ دقیقه ماندگاری دارد.)
اگر در یک گروه هستید، فقط یک نفر باید در هر زمان DMT را انجام دهد. این دراگی نیست که یک گروه باید به طور همزمان مصرف کنند. این ترکیب می تواند منجر به هرج و مرج محض شود اگر افراد زیادی آن را در یک زمان مصرف کنند.
اگر DMT سیگار می‌کشید یا بخار می‌کشید، تریپ سیتر باید پیپ یا قلم ویپ را نگه دارد. هنگامی که کاوشگر روانگردان شروع به احساس اثرات می کند، احتمالا لوله را رها کرده یا می شکند.
DMT اغلب افراد را به بعد دیگری می برد. آنها ممکن است کنترل بدن خود را از دست بدهند، شروع به سخن گفتن بیهوده کنند یا سعی کنند سرگردان شوند. در این مورد دخالت نکنید مگر اینکه کاملاً ضروری باشد. به آرامی شرکت کننده را به یک نقطه راحت هدایت کنید که در آنجا بنشیند یا دراز بکشد. پرخاشگر و زورگو نباشید.
هرگز سعی نکنید کسی را در سفر کنترل کنید. فقط در نزدیکی‌اش بمانید و مطمئن شوید که به خود یا دیگران آسیب نمی رسانند.
برای افرادی که از DMT استفاده می کنند معمولاً برای چند دقیقه هوشیاری خود را از دست می دهند. اگر فکر می کنید دلیلی برای نگرانی وجود دارد، علائم حیاتی آنها را بررسی کنید. آنها به هیچ وجه نباید نفس خود را قطع کنند، دچار تشنج شوند یا نبض خود را از دست دهند.
چگونه تریپ سیتر مریم گلی یا سالویا باشیم؟ – Salvia Tripist
سالویا نیاز به یک پرستار مسافرتی دارد – هرگز سعی نکنید از سالویا بدون یک مراقب قابل اعتماد و مسئول در نزدیکی خود استفاده کنید.
خود مریم گلی خطرناک نیست، اما ذهن را کاملا از واقعیت جدا می کند. این می‌تواند باعث شود افراد کنترل بدن خود را از دست بدهند و رفتارهای پرخطری مانند بالا رفتن از ساختمان، راه رفتن در جاده، افتادن از پله‌ها یا سرگردانی به تنهایی انجام دهند.
مانند هر ماده روانگردان، هرگز سعی نکنید سفر کسی را کنترل کنید. آنها را زیر نظر بگیرید و به آنها اجازه دهید هر کاری که دوست دارند انجام دهند (مگر اینکه برای خود یا دیگران خطری ایجاد کند).
اگر آنها می خواهند سرگردان شوند و منطقه امن است، به سادگی آنها را تا جایی که می خواهند بروند دنبال کنید. اگر کسی سفر بدی در سالویا داشته باشد، هیچ کاری نمی توانید انجام دهید تا جلوی آن را بگیرید. به سادگی نزدیکی‌اش منتظر باشید. به آنها اطمینان دهید که همه چیز درست است و آنها را تشویق کنید تا از مقاومت در برابر این تجربه دست بردارند. خوشبختانه اثرات مریم گلی بسیار کوتاه مدت است. آنها باید در عرض ۲۰ دقیقه پس از مصرف این ماده به حالت عادی برگردند.
نتیجه‌گیری: چگونه یک مراقب یا تریپ سیتر خوبی باشیم؟
تریپ سیتر یکی از چهار ستون استفاده مسئولانه از روانگردان هاست. نقش آنها این است که در طول تجربه مراقب روان‌نورد یا گروهی از کاوشگران باشند – آنها را ایمن نگه دارد، آنها را از طریق تجربیات دشوار با صحبت کردن عبور دهد و به عنوان پلی با واقعیت عمل کنند. یک سیتر خوب در طول سفر هوشیار باقی می‌ماند، در مورد ماده مورد استفاده اطلاعات دارد و با کمک های اولیه کاملا آشناست.
برای اینکه به‌عنوان یک مراقب تریپ مؤثر باشید، باید نگرش آرام و مثبتی را در طول سفر حفظ کنید و از تأثیرگذاری یا «هدایت» تجربه‌ی شرکت‌کنندگان اجتناب کنید. شما باید به روانگردانها اجازه دهید که سفر را به صورت ارگانیک هدایت کنند. در حالی که مراقب می‌تواند در سفر تفریح هم کند اما اولین مسئولیت آنها در قبال گروه ایمنی است.
یک پاسخ
❤️❤️❤️❤️❤️