از آنجایی که بحث مخدر ها در فرهنگ ما تابو بوده و هست ( نه مثل قبل…) بسیاری از والدین هستند که هیچوقت آموزشی درست و اصولی درمورد مخدر ها به فرزندان خود، البته برخی از والدین هم از نظر اطلاعتی خودشون هم محدود هستند و تقسیری ندارند.
🫵🏾 آموزش درمورد مخدر ها به کودکان و نوجوانان خود یکی از روش های کم کردن آسیب آنهاست.
در فرهنگ ما ایرانی‌ها، اغلب باور بر این است که کودکان و نوجوانان تا زمان ورود به دوره راهنمایی و متوسطه، درک قابل قبولی از مسائل مواد مخدر پیدا کرده‌اند و انتظار می‌رود تا این مسیر را پیش نگیرند.
اما واقعیت نشان می‌دهد که مسئله اعتیاد در کودکان، نوجوانان، و جوانان، به خصوص در محیط‌های فرهنگی و علمی مانند مدارس و دانشگاه‌ها، روز به روز بیشتر و پیچیده‌تر می‌شود. اکثر افرادی که به مصرف مواد وارد می‌شوند، ابتدا به دلیل کنجکاوی یا فشارهای اجتماعی، به وسوسه مصرف می‌شوند.
این واقعیت نشان‌دهنده این است که نیاز به توجه به مسائل اعتیاد از سنین پایین‌تر و ارتقاء آگاهی در مدارس و جوامع جوانان ضروری است.
🍎 به آدم و حوا گفتند: فقط سیب را نخورید. اما آنها چکار کردند؟ بله خوردنش…
در ابتدا، فقط یک قسمت از داستان به آنها گفته می‌شود – باید توجه داشته‌باشیم بسیاری از “مواد مخدر” بد نیستند؛ فقط وقتی که از آنها بد استفاده می‌شود “بد” هستند. دوما اینکه این روشی که در پیش گرفته شده همانطور که در جامع می‌بینید به خوبی جواب نمی‌دهد.
شاید زمان آن رسیده است که رواییت رو تغییر بدیم و بجای اینکه فقط بخشی از مسئله رو به آنها بگوییم بیاییم و بحث مفصلی با فرزندان خود داشته باشیم و این مسئله رو فرهنگ سازی کنیم.
در ادامه، به شما نحوه گفتن این موضوع به فرزندانتان، چه چیزهایی باید بدانند و چرا اطلاعات درست در این مورد بسیار مهم است، توضیح داده خواهد شد.
منظور ما از روانگردان های سایکدلیک چیست؟
ابتدا بیایید به کلمه “سایکدلیک” که معمولاً با “هالوسینوژن” جابجا استفاده می شود، تعریفی بدهیم.
مؤسسه ملی بهداشت (NIH) آنها را به عنوان “گروهی متنوع از مخدر ها که آگاهی فرد از محیط پیرامون و همچنین افکار و احساسات خود را تغییر می دهند” توصیف می کند. آنها معمولاً به دو دسته “هالوسینوژن کلاسیک” و “داروهای جداسازی” تقسیم می شوند.
هالوسینوژن های کلاسیک مانند LSD و قارچ ها از اعوجاج های بصری و شنیداری باعث می شوند. هالوسینوژن های تجزیه کننده باعث می شوند تا فرد حس کند که خارج از بدنش قرار دارد و زمان و فضا به خاطر مصرف مخدر تغییر می‌کنند.
مواد روانگردان سایکدلیک زیادی وجود دارند، اما در اینجا موادی آورده شده که که کودکان شما بیشتر به آنها برخورد می‌کنند، آمده است:
- LSD (اسید)
- سیلوسیبین (قارچ‌های جادویی)
- ۲۵۱-NBOMe (ان‌بامِ۲۵۱)
- DMT
- مسکالین (پیوت)
- کتامین
- MDMA (مالی یا اکستازی)
چرا گفت و گو با فرزندانتان درباره مواد سایکدلیک مهم است؟
سیستم آموزشی به طور معمول در مورد داروهای رایج، اثرات آنها و خطرات مربوط به آنها توضیح می‌دهد. با این حال، داستان بیشتری وجود دارد که معمولاً فراموش می‌شود. هرچند ممکن است بهتر به نظر برسد که با ترساندن کودکان و تمرکز تنها بر روی شرایطی با حداقل امکان رخ دادن، برنامه موفقیت‌آمیزی اجرا شود، اما این کار بسیار برعکس عمل می‌کند.
این رویکرد به سه دلیل دچار شکست می‌شود:
- استعداد انسان (به خصوص در کودکان) این است که دقیقاً همان کاری را انجام دهید که شخص دیگری به شما می‌گوید حتماً نباید انجام دهید.
- لحظه‌ای که آنها حقیقت را می‌فهمند، تمام اعتبار شما را از دست می‌دهید.
- آموزش معمول در مورد داروها در بسیاری از موارد ناکام مانده است.
البته، شما نباید داروها را جذاب کنید و به آنها درباره هر سفر شادی که داشته‌اید بگویید – احتمالاً ایمنی در مورد آن نداشته‌اید (اگر ایمنی داشته باشید، به شما تبریک می‌گوییم). همچنین، شما آنها را به آزمایش دارو نمی‌کنید.
با این حال، فرزندان شما به احتمال زیاد کمتر از قبل علاقه‌ای به مصرف دارو خواهند داشت اگر شما علائق آنها را از معادله حذف کنید. پذیرفتن ریسک، نوآوری و استقلال همه بخشی از رشد است. این که پیشانی مغز – بخشی که در تصمیم‌گیری، قضاوت و کنترل اندام حرکتی نقش دارد – یکی از آخرین بخش‌های مغز است که پخش می‌شود، به این موضوع کمکی نمی‌کند.
بیشتر مدارس برنامه‌های آموزش دارو ارائه می‌دهند، اما این برنامه‌ها بیشتر بی‌اثر هستند. چرا؟
- بچه‌ها پیام‌های تلخی در مورد استفاده از مواد مخدر دریافت می‌کنند. آنچه که به آنها تدریس می‌شود و آنچه در جامعه می‌بینند با هم سازگار نیست. این باعث می‌شود که آنها به اطلاعاتی که دریافت می‌کنند، شک کنند.
- بچه‌ها مهارت تصمیم‌گیری خوب را یاد نمی‌گیرند، فقط دستورالعمل‌ها را دنبال می‌کنند. یک پاسخ صحیح وجود دارد و هر چیز دیگری ممکن است منجر به حذف شدن آنها از سیستم شود، به جای کمک کردن به آنچه که ممکن است نیاز داشته باشند.
- برنامه‌های مربوط به دارو تمایل دارند به تحقیقات در مورد رشد و آموزش جوانان عمل نکنند.
مهمترین چیزی که باید به یاد داشته باشید این است که بچه‌ها به صداقت و هدایت نیاز دارند. اگر شما به صراحت با فرزندان خود صحبت نکنید و دیدگاه متعادلی نسبت به مواد مخدر نداشته باشید، آنها به تنهایی برای خودشان پاسخ خواهند گرفت یا از جایی دیگر آن را یاد خواهند گرفت. این باعث می‌شود که شما به دو نوع والدینی تبدیل شوید: والدینی که دروغ می‌گوید یا والدینی که نمی‌داند در چه حرفی هست. هیچکدام از این موارد به نظر خوبی منجر نمی‌شود.
علاوه بر این، این کار فرزندان شما را در معرض خطر قرار می‌دهد. هیچ داروی خیابانی ایمن نیست، اما برخی از داروهای روانگردان خطرناک‌تر از دیگران هستند. اگر به کودکان یاد دهیم همه داروها یکسان بد هستند، آنها ممکن است فکر کنند همه داروها به همان اندازه ایمن هستند.
۵ چیز که فرزندانتان (و شما!) باید در مورد روانگردان ها بدانید
لطفا توجه داشته باشید: این به هیچ وجه بیان نمی‌کند که ما به کودکان تشویق به استفاده از هر نوع دارویی داریم. بسیاری از این ترکیبات ممکن است برای مغزهای در حال توسعه آسیب‌های جدی ایجاد کنند. این اطلاعات صرفا جهت آگاهی شما از نحوه مصرف و عملکرد این مواد است. به این صورت، فرزندان شما می‌توانند در حال حاضر و به عنوان بزرگسالان تصمیمات آگاهانه بگیرند.
شاید شما متقاعد نشوید که مواد سایکدلیک “خوب” هستند. در پایان، احتمالاً با همان اطلاعاتی که اکنون ترویج می‌شود، بزرگ شده‌اید: همه داروها بد هستند؛ از هر قیمتی دوری کنید. چه خیری می‌تواند از مواد هالوسینوژن یا همان سایکدلیک به وجود آید؟
برای بحث درباره همه جزئیات، یک مطلب کافی نیست. بنابراین سعی کردیم علاوه‌بر موضوعات پایه، لینک های مفیدی در این مقاله قرار بدهیم. در هر صورت، این موضوع جذاب است و هر چه بیشتر بدانید، می‌توانید به فرزندان خود بیشتر کمک کنید.
همه مواد روانگردان با یکدیگر یکسان نیستند
بسیاری از مواد روانگردان وقتی به درستی مصرف شوند، ایمن هستند، اما برخی از آنها باید از آنها دوری کرد.
بسیاری از مواد روانگردانی که به عنوان “قانونی” تلقی می‌شوند، ایمن نیستند؛ این شامل گیاهانی مانند Datura و Mandrake، کانابینوئیدهای مصنوعی و بسیاری از مواد شیمیایی تحقیقاتی در اینترنت است.
چندین نمونه از مواد روانگردان خطرناکی که باید به هر قیمتی از آنها دوری شود:
- PCP – پی سی پی
- Ibogaine – ایبوگین
- NBOMe ان بمِ
- Datura
- Mandrake
مانند داروها، ایمنی هر مواد روانگردان به شدت برای هر فردی متفاوت است. چیزی که برای یک نفر ایمن است، ممکن است برای فرد دیگری ایمن نباشد.
بعضی از مواد روانگردانی وجود دارند که علیرغم باورهای رایج، پروفایل ایمنی قوی و قابل توجهی دارند. شماری از آنها (مانند Shrooms، LSD، mescaline و غیره) تأثیر قوی روی ذهن دارند و اما تأثیرات کمتر یا خیلی کمی روی بدن دارند.
داروهای روانگردانی زیر در هیچ یک از موارد خطر مرگ به دنبال اوردوز یا اعتیاد ندارند:
- Shrooms – مجیک ماشروم
- LSD – دیتیلامید لایسرجیک اسید
- Peyote – پیوت
- Ayahuasca – آیاهوسکا
- Salvia – سالویا
در نظر داشته باشید که حتی مواد روانگردانی که مثلا: ایمن هستند. ممکن است با مواد شیمیایی ناسالم آلوده باشند. بنابر این خرید مواد از خیابان خطرناک است زیرا شما نمی‌دانید چه چیزی دریافت می‌کنید.
به همین دلیل، بسیار مهم است که قبل از استفاده از داروهای روانگردان، آنها را تست کنید (بله، همه آنها).
مطالعات زیادی در مورد تأثیر داراگ ها بر روی مغز نوجوانان و اثرات آنها انجام نشده است. با این حال، بررسی‌هایی در مورد تأثیر این مواد بر روی مغز جانوران نوجوان صورت گرفته است؛ چون آنها با انسان‌ها قابل مقایسه هستند.
شواهد روزافزونی وجود دارد که نشان می‌دهد مغز بزرگسالان و نوجوانان به تقریباً همه دراگ ها به صورت متفاوتی پاسخ می‌دهند و مواد روانگردانی می‌توانند برای رشد و تکامل مغز تأثیر گذار باشند و خطر ابتلا به اعتیاد در آینده را افزایش دهند.
اما یک سو دیگر نیز وجود دارد. به عنوان مثال، در یک پژوهش، بعد از تکرارات مکرر از آمفتامین، شاهد پاسخ‌های قابل اعتماد نوجوانان در برابر آن شدیم که نشان می‌دهد در دوران نوجوانی، احتمالاً می‌توان آن را به عنوان یک داروی ضد افسردگی مفید به کار برد .
در یک مطالعه بر روی جمعیت بزرگ، هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهد داروهای روانگردانی کلاسیک (LSD و ماشروم) با رفتار خودکشی، مشکلات روانی، صدمات عضوی یا مغزی، اعتیاد یا رویدادهای مخرب مرتبط باشند.
برخی مطالعات نیز نشان می‌دهند که نوجوانان به داروهای روانگردانی تفکیکی بیشتری به عنوان پاسخ مثبت دارند و کمتر به پاسخ‌های نامطلوب نسبت به بزرگسالان.
جنبه خوب روانگردان های سایکدلیک
همانطور که گفتیم، داروهای روانگردانی بیش از سوء استفاده از آنها، بخش‌های مثبتی هم دارند. در حالی که این به معنی استفاده همه افراد از آنها نیست، اما مهم است که تمام جنبه‌های این موضوع را شفاف سازی کرده و مشاوره‌های با اطلاعات کامل به فرزندانتان ارائه دهید.
به عنوان مثال، اداره غذا و دارو (FDA) مطالعات بالینی با استفاده از MDMA برای درمان اختلال استرس پس از ضربه (PTSD) و سایر اختلالات روانی تأیید کرده است.
استفاده از داروهای روانگردانی در محیط بالینی به شکل مکرر به دلیل اثربخشی آن، ممکن است نتایج بلندمدتی را به ارمغان بیاورد . حتی مصرف کم‌دزدگی داروهای روانگردانی – با استفاده از مقادیر کوچک و به شدت غیر قابل توجه – نتایج دائمی را نشان داده است.
سایکوتراپی هدایت شده با روانگردان ها
روانپزشکی با استفاده از داروهای سایکدلیک، یک زمینه جدید درمانی است که به تازگی بیشتر شناخته شده است. مطالعاتی نشان داده‌اند که استفاده از داروهایی مانند پسیلوسیبین، ام دی ام ای و ال اس دی در درمان برخی بیماری های روانی مانند افسردگی، اضطراب و اعتیاد موثر است.
یکی از روش های عملکرد این داروها از طریق کاهش فعالیت شبکه حالت پیش‌فرض (DMN) مغز است. این شبکه در فرآیندهای مرتبط با فکر پیرامون خودمان و حساسیت زیاد نقش دارد که به بروز علائم افسردگی و اضطراب کمک می کند.
با توجه به نظریه مغز انتروپی، داروهای هلوسینوژن می‌توانند فعالیت شبکه DMN را کاهش دهند و باعث کاهش فکر پیرامون خودمان شوند و ارتباطات مغزی بین مناطق مختلف را افزایش دهند. این عوارض ممکن است به نحوی بهبود در روان پزشکی افراد را به دنبال داشته باشد.
استفاده از داروهای هلوسینوژن باید به صورت تحت نظر متخصصین آموزش‌دیده و در محیط کنترل شده انجام شود. هر چند این داروها به عنوان ابزار درمانی واعظمتری نشان داده اند، اما ممکن است با خطرات و عوارض جانبی مختلفی همراه باشند.
سایکدلیک ها و خود کشفی
ترکیب دادن داروهای هلوسینوژن با shadow work بر پایه نظریه روانشناس کارل یونگ درباره ارکئوتایپ، می‌تواند به افراد کمک کند تا با جنبه های پنهان خود بیشتر آشنا شوند. نظریه یونگ این است که با کشف سمت “تاریک” خود می‌توانیم یاد بگیریم با آن کار کنیم به جای سرکوب یا نادیده گرفتن آن.
استفاده ایمن روانگردان ها
استفاده از هر ماده‌ای حاوی خطراتی است، برخی بیشتر از دیگران. اما روش هایی هستند که می توان به طور قابل توجهی خطرات استفاده از مواد روان گردان را کاهش داد.
همه باید در مورد استفاده مسئولانه از داروهای هلوسینوژن ایده‌ی پایه‌ای داشته باشند:
مواد سایکدلیک را نباید در صورت عدم رضایت ۱۰۰٪ از وضعیت روحی خود مصرف کنید: داروهای هلوسینوژن معمولا وضعیت روحی شما را تقویت می‌کنند. اگر در یک مکان منفور روحی باشید، فقط بدتر می‌شود.
فقط در مکانی ایمن با افرادی که به آنها اعتماد دارید استفاده کنید: یک مکان ساکت، دور از دید دیگران و راحت را انتخاب کنید. باید در کنار افرادی باشید که به آنها اعتماد دارید.
یک شخص همراه و راهنمای سفر: یک راهنمای خوب باید یک نفری باشد که به آنها اعتماد دارید و در طول سفر، هوشیار مانده و با اطلاعات کافی در شرایط ضروری به شما کمک کند.
میزان شناخت ماده و منبع آن: شما باید بدانید که چه ماده‌ای را می‌گیرید، چقدر باید بگیرید، چند ساعت زمان لازم است، عوارض یا تداخلات ممکن و چه خطراتی را دارد؟
تست ماده: حتی مواد “امن” سایکدلیک ممکن است با مواد شیمیایی خطرناک و قابل استفاده برای کشتن وجود داشته باشند. تست دارو بسیار کم هزینه است و فقط چند دقیقه زمان می‌برد.
عواقب قانونی مصرف مواد سایکدلیک
استفاده از داروهای هلوسینوژن تقریباً در همه جای جهان غیرقانونی است، اما برای اطمینان از قوانین محلی خود باید بررسی کنید. در بسیاری از مناطق، این نوع داروها همچنان با جرائم سنگینی همراه است و ارزش رفتن به زندان را ندارد.
کودکان به نظر می‌رسد درک خوبی از تأثیرات آینده خود ندارند، بنابراین بهتر است با آنها نشست کنید و جزئیات را با ویانگی توضیح دهید.
برخی مناطق جهان در مورد برخی داروهای هلوسینوژن (معمولا قارچ های جادویی یا دیگر هلوسینوژن های طبیعی) قانون مجاز شده اند. لطفا توجه داشته باشید که قانون مجاز کردن و قانونی کردن یک چیز متفاوت است.
بهتر است عواقب و مجازات‌های قانونی را به عنوان قانون محلی خود بشناسید.
نکاتی که باید هنگام صحبت با فرزندانتان درمورد روانگردان ها باید نظر داشته باشید.
برای اینکه مکالمه شما با کودکان مؤثر باشد، باید برخی از چیزها در محل قرار داده شود. این به هلوسینوژن‌ها فقط مربوط نیست و برای هر موضوعی اعمال می‌شود.
از فهرست زیر به عنوان یک لیست بررسی استفاده کنید. اگر یکی از اجزای آن را از دست داده‌اید، سعی کنید ابتدا آن را به دست آورید. شاید فکر کنید مکالمه را نمی‌توانید به تأخیر بیندازید و این هم خوب است. فقط در مورد آنچه که می‌دانید باید باز باشید.
کودکان به بزرگسالان احترام می‌گذارند که می‌توانند اشتباهات و نقاط ضعف خود را پذیرفته و به آنها کمک کنند.
۳ “نکته” برای مکالمه‌ای موفق با فرزندانتان:
شما می توانید با فرزندتان درباره موضوعی صحبت کنید، اما این به این معنی نیست که حتماً به شما گوش خواهد داد. برای اینکه مکالمه مؤثر باشد، باید چند چیز قبل از آن برپا باشد که برای هر موضوعی لازم است.
بهتر است از فهرست زیر به عنوان یک چک لیست استفاده کنید و اگر یکی از موارد را ندارید، ابتدا آن را به دست آورید. شاید به نظر بیاید که نمی‌توانید مکالمه را به تعویق بیندازید و این هم خوب است، فقط باز در مورد آنچه باید برای بهبود آن کار کنید باز باشید.
کودکان بزرگسالانی را که می‌توانند اشتباهات و نقاط ضعف خود را پذیرفته و به آنها کمک کنند، احترام می‌گذارند.
رابطه خوبی بسازید
برای برقراری ارتباط موثر با نوجوان خود، یک رابطه پایدار ضروری است. این نیاز به کمال ندارد – کودکان انتظار کمال ندارند – اما باید احترام متقابل، باز بودن و عشق وجود داشته باشد. والدین و مراقبین می‌توانند تضمین امنیت، فرصت، تغذیه و اعتماد را فراهم کنند، اما اگر پاسخگو، مهربان، هم‌دردی کننده و خود-تنظیمی نباشند، کافی نیست. گاهی اوقات به دلیل زخم‌ها و صدمات قبلی خود می‌توانند دفاعی و دور از واقعیت بشوند، اما این مشکلات قابل حل هستند (طنز آمیز است که روان درمانی و کار با سایه‌ها می‌تواند کمک کند).
اگر رابطه‌ی شما با نوجوان شکسته است یا به نظر می‌آید همیشه با مشکل روبرو هستید، نگران نباشید. صدمات همیشگی نیستند اما شرایط می‌تواند بهتر شود. ممکن است آن را بخواهید که این مرحله را برای گذشت از آن پرش کنید، اما وقت خود را برای کار در این بخش بگذارید، حتی اگر به دنبال کمک خارجی باشد. در کنار این موضوع، اگر فضای پشتیبانی خانوادگی سالم و یکپارچه داشته باشند، کودکان کمتر به تجربه مواد مخدر روی می آورند و در کل عملکرد بهتری خواهند داشت.
نیت مهمه
اگر رابطه‌ی خوبی با فرزندتان دارید، مطمئن شوید که نحوه رفتار شما هم درست باشد. اگر شما تنش دارید و حاضر به مقابله با فرزندتان هستید – بخاطر استرس، نگرانی یا خشم – قبل از اینکه حرفی بزنید، فرزندتان قبل از آن را متوجه می‌شود. حتی اگر شما مشتبه هستید که آنها قبلاً هالوسینوژن‌ها یا داروهای دیگری را تجربه کرده‌اند، رفتار مواجهه‌ای تنش‌زا فقط باعث می‌شود که آنها بسته شوند.
از روی آرامش عمل کرده و برای شنیدن آنها آماده باشید.
اطلاعات هدفمند درباره روانگردان ها
این مورد به نکته‌ای قبلی برمی‌گردد: اطلاعات نادرست، نیمه‌راست و نظرات بر اساس ترس فقط به مدتی کار می‌کند. در نهایت، نوجوانان شروع به فکر کردن خودشان و جمع آوری اطلاعات از منابعی غیر از خانه می‌کنند.
همیشه منبع قابل اعتماد و قابل اطمینانی برای آنها باشید. این به این معنی نیست که باید همه چیز را بدانید، اما وقتی نمی‌دانید، به آنها اعتراف کنید و با هم پاسخ آن را بیابید. بسیاری از اطلاعات در دسترس است، بنابراین به دنبال آنها بگردید.
در واقع، همه سه مورد با هم ارتباط دارند؛ هر قسمت یک بخش از سبک والدینی شماست و برای هرکسی متفاوت است. پدر و مادر کاملی وجود ندارند اما همیشه می‌توان بهتر عمل کرد. گاهی اوقات باید گام‌های بزرگی برداشت تا مشکلات را حل کنیم.
کودکان در چه سنی باید در مورد داروهای روانگردان بدانند؟
برای این سوال پاسخی دقیق وجود ندارد. کودکان به طرز متفاوتی بالغ می‌شوند و شرایط همیشه یکسان نیست. با این حال، این فرقی نمی‌کند که در حال صحبت با فرزندتان درباره جنسیت هستید، جایی که برخی اطلاعات ممکن است ضرر داشته باشد یا حداقل اگر به طور زودهنگام آموزش داده شود، خیلی شوکه کننده باشد.
جزئیات بسیاری در مورد مصرف هالوسینوژن‌ها برای کودکان کوچک وجود ندارد، اما محیط خانوادگی می تواند محل برای تبیین استفاده درست و نادرست از آنها باشد. برای کودکان جوان، اکثر آموزش‌های مواد مخدر در مدرسه شروع می شود، هنگامی که فشار همسالان، بلوغ و استقلال خود را نشان می دهند. در این زمان، این فرصت خوبی برای والدین است تا با ارائه حقایق و گفتگو باز، به آموزش‌های مدرسه اضافه کنند.
چگونه بحث روانگردان ها را با فرزندانمان باز کنیم؟
اگر شما در سنین کودکی با موضوع رو به رو شده‌اید و اهمیت آن را برای خودتان روشن کرده‌اید، می توانید با گفتگوهای روزانه مکالمات عمیق تر را در آینده آسان‌تر کنید.
به جای تبدیل موضوع هالوسینوژن‌ها و مصرف مواد مخدر به ممنوعیت، از موقعیت‌های مختلف در گفتگوهای روزانه استفاده کنید تا کمی اطلاعات جانبی را درباره مواد مخدر بیان کنید. یک خبر می تواند درسی درباره نادرستی مصرف مواد باشد. مقاله‌ای پیرامون پژوهش‌های جدید در زمینه هالوسینوژن‌ها می تواند مفید باشد. مثلا درباره قارچ‌های جادویی و سردرد خوشه‌ای مطلبی بگویید.
داستان‌هایی درباره تجربیات شخصیتان می‌توانند مفید باشند، اما این همیشه ایده خوبی نیست و برخی والدین نمی‌خواهند جزئیات خود را به اشتراک بگذارند. کلید اینجاست که بی طرف بمانید و خطاها را مشخص کنید (تنها در صورتی که مناسب سن باشد!).
اگر فرزند شما بزرگتر است و شما می‌خواهید در مورد این مسئله بحث جدی‌تری داشته باشید، همیشه می‌توانید برای قهوه یا غذا بیرون بروید. شاید فرمالیته این موضوع شوک کننده باشد، اما روش‌هایی برای تخفیف فشار وجود دارد (مثلاً یک شوخی خوب!). یا فرصت را به دست می‌آورید وقتی فرزندتان در مدرسه در حال مطالعه آن هستند.
خلاصه: فرزندان، روانگردان های سایکدلیک، و حقیقت
جنگ علیه مواد مخدر نامطلوب بوده است، با این حال دیدگاه ها و تغییرات قانونی در جامعه جهانی خیلی آهسته پیش می‌روند. انگار هیچ کس نمی‌خواهد درباره اشتباه بودن این روش “جنگ” نظری بیان کند. یا اینکه به دلیل ترس، مردم دوست دارند با تفکرات قدیمی سیر کنند. در هر صورت، زمان آن است که شیوه گفتگو را تغییر دهیم و آموزش به فرزندان خود در این زمینه را شروع کنیم.
بیشتر تحقیقات فعلی به سمت فواید شگفت انگیزی که می توان از فرآیندهای روانی به دست آورد، اشاره دارد. با ترکیب آن با پروفایل امنیتی آنها، چگونه می توانیم نخواهیم خواست که فرزندانمان به چیزی دسترسی داشته باشند که می تواند به آنها در پیشگیری و گذر از یک مشکل جدی کمک کند؟
با آموزش خوب و بد و حفظ درهای ارتباطی باز، فرزندان می توانند با اطمینان تصمیم بگیرند. به جای اینکه تحت تأثیر دوستان و کنجکاوی قرار گیرند، با دانش مسلح خواهند شد.