تعداد شگفت‌انگیزی از مواد سایکدلیک یا روانگردان هم بصورت طبیعی و هم ساخته‌ی دست بشر در حال حاضر وجود دارند.
در این مقاله ما تمام داروهای روانگردان اصلی و مشتقات آنها را پوشش داده‌ایم. از منشا آنها و خاصیت‌های منحصر به فردشان صحبت کرده‌ایم و به بررسی نتایج آخرین تحقیقات علمی درباره‌ی ایمنی آنها پرداختیم.
بیایید از سوال پر تکرار همیشگی شروع کنیم؛
ماده سایکدلیک (روانگردان) چیست؟
روانگردان به هر گیاه یا ماده‌ای گفته می‌شود که تغییراتی در حالت‌های هوشیاری انسان ایجاد کند.
واضح‌ترین تغییرات روانگردان در بینایی یا شنوایی است، اما عوامل دیگری نیز در این زمینه نقش دارند. مواد سایکدلیک می‌توانند دیدگاه درونی ما را به جهان تغییر دهند و منجر به احساسات درون‌نگری و انحلال نفس شوند.
اصطلاح سایکدلیک، اولین‌بار در سال ۱۹۶۵ توسط هامفری آزموند روانپزشک بریتانیایی ابداع شد.
Psychedelic از کلمات یونانی – psyche (به معنای روح یا ذهن) و delien (به معنای “تجلی کردن”) مشتق شده است. بنابراین، این کلمه در اصل لغت به معنای «تجلی ذهن» یا «تجلی روح» است.
اصطلاحات دیگری نیز به مرور زمان برای بیان این حالت مطرح شدند، اما هیچکدام موفق به کسب جایگاه کلمهی «سایکدلیک یا همان روانگردان» نشدند.
فهرست زیر شامل برخی از پیشنهادات جایگزین برای سایکدلیک‌ها است:
- کلمهی فانروتیم – Phanerothyme: توسط آلدوس هاکسلی به معنای “روح قابل مشاهده” مطرح شد.
- کلمهی انتئوژن – Entheogen: کلمه‌ای که به طور خاص به استفاده از مواد روانگردان به عنوان شکلی از مراسم مقدس اشاره می‌کند.
- کلمهی سایکوتروپیک – Psychotropic: هر دارویی که وضعیت روانی فرد را تغییر دهد.
عملکرد سایکدلیک ها یا روانگردانها چگونه است؟
روانگردانها از ده‌ها راه مختلف قادرند ادراک یا الگوهای فکری ما را تغییر دهند.
مغز ما از حدود ۱۰۰ میلیارد نورون تشکیل شده است. نورون‌ها سیگنال‌های الکتریکی و شیمیایی را بین یکدیگر انتقال می‌دهند تا پیام‌هایی را از یک ناحیه‌ی مغزی به ناحیه دیگر ارسال کنند. انتقال جمعی اطلاعات در مغز همان چیزی است که به ما قدرت تفکر آگاهانه می‌دهد.
روانگردانها با تغییر در تعادل مواد شیمیایی عصبی کار میکنند. آنها نحوه انتقال اطلاعات در سراسر مغز را تغییر می‌دهند و باعث ایجاد توهم، سرخوشی و سایر تغییرات شناختی می‌شوند.
بسته به اینکه چه انتقال دهنده‌های عصبی تحت تاثیر قرار می‌گیرند، تاثیرات فردی یک ترکیب روانگردان تعیین می‌شود.
ما می‌توانیم نحوه عملکرد هر روانگردان را بر اساس گیرنده‌های مدنظرش دسته‌بندی کنیم:
- گیرنده‌های ۵HT2A یا ۵HT2C – سیلوسایبین، مسکالین، LSD, DMT
- گیرنده‌های کاپا-اپیوئید – سالوینورین A
- گیرنده‌های دوپامین D2 – نمک های حمام
- مسیر کولینرژیک – بروگماسیا، سرناگل، تاتوره، ترنجبین
رایج‌ترین روانگردان ها کدامند؟
بیش از صد ترکیب روانگردان وجود دارد؛ با این حال ۱۰ مورد از آنها بیشترین استفاده را دارند.
تقریباً تمام روانگردانهای معمولی از منابع گیاهی یا حیوانی منشاء می‌گیرند و سابقه استفاده طولانی در تاریخ دارند. تعدادی از روانگردانهای ساخت بشر (مانند ال اس دی و کتامین) هم ده‌ها سال است که مورد استفاده هستند.
بقیه ترکیبات روانگردانی که در این لیست خواهید یافت فقط در ۱۰ یا ۲۰ سال گذشته اختراع شده‌اند و تقریباً هیچ تحقیق رسمی برای اثبات بی‌خطر بودن آنها وجود ندارد.
روانگردانها به سه دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند:
۱. روانگردانها – Psychedelics
۲. تجزیه کننده‌ها – Dissiociatives
۳. هذیان‌آورها (که اصطلاحا بهش دلرباها هم ممکن بگن) – Delirants
تفاوت بین خواص سایکدلیک‌ها در چیست؟
برخی از کارشناسان، آمپاتوژن‌ها را گروه چهارم و oneirogens را به عنوان گروه پنجم در نظر می‌گیرند اما بحث و حواشی درباره‌ی جایگاهشان آن‌قدر زیاد است که فعلن از پرداختن به این موارد صرف نظر کردیم.
۱. روانگردانها – Psychedelics
روانگردان مناسب ماده‌ای است که نحوه درک ما از دنیای اطراف را تغییر می‌دهد. ممکن است اجسام را در حال شکل‌گیری و تغییر ببینیم، اما دیدگاه‌ها همچنان بر اساس واقعیت هستند. گاهی اوقات اطلاعات حسی متقاطع می‌شوند و این اتفاق باعث می‌شود، شما صداها را “ببینید” یا رنگ را “بشنوید”!
بسیاری از مواد موجود در این لیست را می‌توان به عنوان روانگردان طبقه‌بندی کرد و حتی برخی از دسته‌های دیگر (تجزیه کننده‌ها و هذیان‌آور) با دوزهای پایین‌تر هم به عنوان روانگردان شناخته می‌شوند.
با این حال همچنان رایج‌ترین روانگردانها DMT، LSD و سیلوسایبین (ماده‌ی موجود در قارچ‌های جادویی) هستند.
۲. تجزیه کننده‌ها – Dissociatives
تجزیه کننده ماده‌ای است که شما را از واقعیت جدا می‌کند و اغلب واقعیتی کاملاً متفاوت ایجاد می‌کند. این مواد محور “خود یا منیت” را از بین می‌برند. توهمات بصری حاصل از این داروها می‌تواند بسیار شدید باشد.
مراحل اولیه یک تجربه|ی تجزیه‌ای جزو سخت‌ترین مراحل است و حتی می‌تواند وحشتناک باشد. با این حال، هنگامی که جدایی از خود کامل شد، حتی تجربه‌های وحشتناک یا ناراحت‌کننده نیز آسان می‌شوند، زیرا ما از احساسات خود دور شده‌ایم.
برخی از روانگردانها می‌توانند در ابر دوزهایشان جزو دسته‌ی تجزیه کننده‌ها قرار بگیرند؛ مانند: DMT، ayahuasca، salvia، ibogaine.
اما تجزیه کلاسیک شامل کتامین و PCP است.
بیشتر تجزیه کننده‌ها با مسدود کردن گیرنده‌های NMDA کار میکنند. با این حال، فعال شدن گیرنده ۵-HT2A همچنین می‌تواند به تجربیات تجزیه‌ای منجر شود.
۳. هذیان‌آورها – Delirants
هذیان آورها در یک زمینه کلیدی از روانگردانها متمایز می‌شوند.
آنها تصورات و توهماتی تولید میکنند که بر مبنای واقعیت نیستند. کاربر غالباً از اینکه دچار توهم شده است بی‌اطلاع است و یا اغلب در حال مکالمه با شخصی است که واقعاً آنجا نیست!
آنها می‌توانند راه بروند، صحبت کنند و اکثر اعمال را به طور معمول انجام دهند در حالی که توهماتی را تجربه میکنند که هیچ مبنایی در واقعیت فعلی ندارند. کاربران ممکن است بیهوده صحبت کنند یا کارهای عجیب و غریب انجام دهند بدون اینکه متوجه شوند که غیرعادی عمل میکنند.
هذیان‌آورها خطرناک هستند؛ این مواد باعث می‌شوند تا کاربران واکنش‌هایی کاملن غیرقابل پیش‌بینی نشان دهند. آنها ممکن است خشن یا جنگجو شوند. برای استفاده ایمن از سایکدلیک ها حضور یک مراقب یا لیدر (تریپ‌سیتر) الزامی است. حتی یک پرستار یا دوست هوشیار هم ممکن است برای کنترل یا محافظت از فردی که در حالت هذیان است، کافی نباشد.
تجربه‌ی مصرف هذیان‌آورها در اکثر موارد منفی گزارش شده است. البته کاربرانی هم تجربیاتی خنثی داشته‌اند، اما اکثریت قریب به اتفاق افراد تجربیات وحشتناک، ناراحت کننده یا حتی دردناکی را در حین مصرف داروهای هذیان آور گزارش داده‌اند. همچنین احتمال بالایی وجود دارد که این دسته از مواد منجر به اختلالات سلامت روان طولانی مدت، از دست دادن حافظه و روان پریشی در افراد شوند.
رایج‌ترین هذیان‌آورها داتورا، بروگمانسیا، DPH، DXM با دوز بالا و درخت بوراچرو هستند. این ترکیبات مانع از عملکرد استیل کولین (اثرات آنتی کولینرژیک) می‌شوند.
۴. امپاتوژن یا آنتکتوژن – Entactogens & Empathogens
آنتکتوژن یا آمپاتوژن هر ماده‌ای را توصیف می‌کند که احساس یگانگی یا گشودگی عاطفی را افزایش می‌دهد. آنها اساسا احساس همدلی نسبت به احساسات دیگران را آسان‌‌تر میکنند و با احساسات «خود» هماهنگ‌تر می‌شوند.
آمپاتوژن – انتاکتوژن کلاسیک MDMA است، اما انواع دیگری از آن نیز وجود دارد. این اثرات اغلب با داروهای روانگردان نیز همپوشانی دارد.
ال اس دی، سیلوسایبین و مسکالین را می‌توان سمپاتوژن در نظر گرفت. آنها باعث می‌شوند که احساس ارتباط بیشتری با دنیا و افراد اطرافتان داشته باشید.
۵. اونیروژن – Oneirogens
انیروژن ماده‌ای است که باعث ایجاد رویاهای زنده، تقویت یا تسهیل آن می‌شود. این ترکیبات لزوما روانگردان نیستند، اما تجربیات مشابهی را از طریق حالات رویایی ایجاد میکنند.
بسیاری از ترکیبات موجود در طبقات ذکر شده در بالا اثرات اضافی را به عنوان یک ایروژن ارائه می‌دهند.
انیروژن‌های کلاسیک در هنگام بیداری فعالیت روانی کمی دارند اما بعد از خواب منجر به حالت‌های خواب واضح می‌شوند.
اونیروژن‌های کلاسیک عبارتند از Amanita muscaria، Calea : Damiana و LSA.
مواد سایکدلیک یا روانگردان طبیعی
طبیعت دارای تعداد شگفت انگیزی از ترکیبات روانگردان به شکل گیاهان مختلف، قارچ‌ها و حتی چند حیوان است.
ترکیبات روانگردان طبیعی هزاران سال است که برای شفای معنوی، پیشگویی و تقدس با فرهنگ بشر ادغام شده‌اند. تقریباً هر فرهنگ روی زمین به هر شکلی با روانگردانها پیوند دارد.
استثناء اینوئیت‌های آمریکای شمالی است آن هم صرفاً به دلیل کمبود مواد روانگردان در این بخش از جهان.
آمانیتا موسکاریا
Amanita muscaria اغلب به عنوان “قارچ ماریو” شناخته می‌شود. که یک قارچ بزرگ و قرمز روشن با لکه‌های سفید روی کلاهک است.
این قارچ سابقه طولانی استفاده به عنوان روانگردان در میان شمن‌های مغولستان و شمال آسیا دارد.
مواد فعال موجود در این قارچ موسیمول و اسیدهای ایبوتنیک هستند که بسیار روانگردان هستند. فقط ۶ میلی گرم موسیمول و ۳۰ میلی گرم اسید ایبوتنیک برای ایجاد توهمات رویا مانند کافی است.
با این حال، این قارچ بسیار غیر قابل پیش بینی است. همین دوز می‌تواند یک روز باعث توهمات عمیق شود و روز بعد هیچ تاثیر بخصوصی نداشته باشد.
همچنین عوارض جانبی بالقوه زیادی برای این قارچ وجود دارد؛ از حالت تهوع خفیف یا استفراغ تا بحران کولینرژیک گرفته که ممکن است شامل افت شدید فشار خون، تعریق، ترشح بزاق، گرمازدگی و مرگ باشد.
با این گفته، انجمن قارچ شناسی آمریکا اعلام کرده است که حداقل در ۱۰۰ سال گذشته هیچ مورد مستند قابل اعتمادی از مرگ با این قارچ‌ها وجود ندارد.
گونه‌های دیگری از قارچ‌ها با مواد فعال مشابه، اغلب در غلظت‌های بالاتر نیز وجود دارد. چند نمونه عبارتند از Inocybe erubescens، گونه‌های کوچک سفید Clitocybe C. dealbata و C. rivulosa که متاسفانه، همه این قارچ‌ها سمی هستند.
آیاهواسکا
Ayahuasca یک آنتوژن سنتی آمریکای جنوبی است که برای اهداف شفای معنوی و ارتباطات استفاده می‌شود. فقط یک فنجان آیاهواسکا اثرات روانگردان عمیقی دارد و اغلب منجر به مرگ نفس، برخورد با “موجودات دیگر” و درون نگری عمیق می‌شود.
دو ماده فعال در ayahuasca وجود دارد:
یک منبع DMT (N, N-DMT) و یک مهارکننده مونوآمین اکسید از (MAOI). DMT همان چیزی است که باعث خود سفر می‌شود و MAOI از تخریب DMT توسط بدن جلوگیری می‌کند.
بسیاری از مردم به مناطقی از جهان سفر میکنند که آیاهواسکا قانونی است و به عنوان راهی برای جستجوی ارتباط معنوی عمیق‌تر، رشد خود یا درمان اختلالات روانپزشکی مانند اضطراب، افسردگی یا اعتیاد است.
انگور Ayahuasca را می‌توان دود کرد. مخلوطی از گیاهان که به نام چانگا شناخته می‌شود، از تاک ayahuasca با گیاهان حاوی DMT استفاده می‌کند تا شکلی قابل دود از این ماده توهم‌زا قوی ایجاد کند.
زهر وزغ بوفو
بوفوتنین (۵HO-DMT) به خاطر وزغ‌های بوفو که منبع اصلی این ترکیب روانگردان طبیعی هستند، نامگذاری شده است. بیشترین ارتباط را با DMT دارد که با تعامل با گیرنده‌های ۵HT2A حالت رویایی مشابهی را ایجاد می‌کند.
گونه‌های مختلفی از وزغ وجود دارد که این توهم‌زا قوی را روی سطح پوست خود ترشح میکنند؛ اما محبوب‌ترین آنها وزغ رودخانه‌ای کلرادو (Bufo alvarius) است. در گذشته پوست این وزغ‌ها برای ایجاد توهمات بصری و بینایی شدید خورده می‌شد.
متأسفانه این وزغ‌ها ترکیبات دیگری نیز روی پوست خود ترشح میکنند که برخی از آنها بسیار سمی هستند.
منبع بهتر این توهم‌زا، بذر گیاهانی مانند Mucuna pruriens، Anadenanthera colubrina و Anadenanthera peregrin است.
بوفوتنین به خودی خود سمی نیست؛ LD50 این ماده (در موش‌ها) حدود ۲۰۰ میلی گرم بر کیلوگرم است که خب دوز بسیار بالایی است.
DMT (دی متیل تریپتامین)
انواع مختلفی از DMT وجود دارد، برخی از آنها از منابع طبیعی می‌آیند و بقیه در آزمایشگاه تولید می‌شوند.
DMT در مغز انسان نیز تولید می‌شود. تصور می‌شود که این ماده نقش کلیدی در تنظیم شبکه حالت پیش‌فرض ما (DMN) بازی می‌کند، که اساساً توضیح علمی برای «خود» است. همچنین تصور می‌شود که DMT تا حد زیادی مسئول ایجاد خواب در زمان مناسب برای خواب است.
DMT ماده فعال در ayahuasca است. همچنین در غلظت‌های کم در انواع منابع گیاهی و وزغ‌های روانگردان یافت می‌شود.
دو نوع اصلی DMT وجود دارد و ده‌ها ماده شیمیایی تحقیقاتی دیگر بر اساس ساختار شیمیایی پایه DMT کشف شده‌اند:
- ۵MeO-DMT – در منابع مختلف گیاهی و حیوانی یافت می‌شود.
- N,N-DMT – شکل اولیه DMT که در انسان و منابع گیاهی یافت می‌شود.
ایبوگائین (ایبوگا)
Ibogaine یک آلکالوئید روانگردان است که توسط درختچه جنگل‌های بارانی آفریقای غربی به نام Tabernanthe iboga تولید می‌شود. در گذشته از ریشه و پوست درخت ایبوگا به عنوان یک داروی سنتی برای پیشگویی و شفای معنوی استفاده می‌شد.
امروزه از ایبوگائین به دلیل اثرات ضد اعتیاد قوی خود به روشی مشابه آیاهواسکا استفاده می‌شود.
ایبوگائین می‌تواند خطرناک باشد، و چندین مورد مرگ و میر در هنگام استفاده از این انتوژن گزارش شده است.
توهمات تولید شده توسط ایبوگائین با بسیاری از روانگردانهای دیگر تفاوت زیادی دارد. این دارو به عنوان یک مهارکننده باز جذب سروتونین (که اثرات سرخوشی را به حساب می‌آورد) عمل می‌کند، اما بیشتر فعالیت‌های روانی ناشی از فعال‌سازی گیرنده کاپا-افیونی آن است. این همان مکانیسمی است که توسط سالویا برای ایجاد توهمات شدید، آشفته و تجزیه‌کننده استفاده می‌شود که می‌تواند حتی برای با تجربه‌ترین روان‌شناس نیز وحشتناک باشد.
LSA یا گل نیلوفر پیج – گل مورنینگ گلوری
LSA مخفف اسید لیسرژیک آمید است. از نظر ساختار بسیار شبیه به LSD است، اما اثرات بسیار ملایم‌تری دارد. و یک ترکیب آلی طبیعی است که در غلظت‌های نسبتاً بالایی در گیاهانی مانند صبح گلوری یا دانه‌های هاوایی بیبی وودروز وجود دارد.
این روانگردان اغلب به عنوان جایگزین ملایم‌تری از LSD برای ایجاد تغییرات خفیف تا متوسط در ادراک بصری و افکار درون‌نگر استفاده می‌شود.
کاکتوس سن پدرو یا مسکالین (پیوت و سن پدرو)
مسکالین (۳،۴،۵-trimethoxyphenethylamine) ماده فعال در کاکتوس‌های روانگردان است. گونه‌های مختلفی از کاکتوس‌های روانگردان وجود دارد، اما محبوب‌ترین‌شان پیوت (Lophophora williamsii)، سن پدرو (Trichocereus pachanoi) و کاکتوس مشعل پرو (Trichocereus peruvianus) هستند.
همه این کاکتوس‌ها حاوی ترکیبات مختلفی هستند که ارتباط نزدیکی با مسکالین دارند اما با تغییرات جزئی در مشخصات اثر و ساختار شیمیایی.
مسکالین بسیار شبیه به کلاس روانگردانهای تریپتامین (LSD، DMT و سیلوسایبین) است، اما با برخی تفاوت‌های کلیدی. این توهم‌زا نه تنها گیرنده‌های سروتونین را فعال می‌کند، بلکه گیرنده‌های دوپامین D2 مشابه MDMA یا کاتیون‌ها را نیز هدف قرار می‌دهد.
سیلوسایبین (قارچ جادویی)
سیلوسایبین و سیلوسین مواد موثره در قارچ جادویی هستند. این ماده در غلظت‌های بسیار بالاتری وجود دارد، اما اثرات این توهم‌زاها از محتوای سیلوسین ناشی می‌شود. پس از مصرف، سیلوسایبین به سرعت به سیلوسین فعال‌تر تبدیل می‌شود که برای فعال کردن گیرنده‌های ۵-HT2A و ۵-HT2C در مغز به روشی مشابه LSD یا DMT عمل می‌کند.
صدها گونه مختلف قارچ وجود دارد که سیلوسایبین و سیلوسین را می‌سازند. رایج‌ترین گونه‌ها Psilocybe cubensis هستند، اما بسیاری از گونه‌های دیگر نیز وجود دارند که ممکن است جاهی پیدا کنید، مانند Psilocybe cyanescens، Psilocybe azurescens، Psilocybe semilanceata و بسیاری دیگر.
قارچ‌های جادویی به‌عنوان داروی جدول A یا مشابه آن در بیشتر نقاط جهان فهرست شده‌اند. اما با انتشار تحقیقات بیشتر در مورد فواید واضح سلامت روان و عدم سمیت این ترکیبات، قوانین شروع به تغییر کرده‌اند.
سالوینورین (Salvia)
Salvia divinorum یک حکیم روانگردان قدرتمند از مکزیک و آمریکای مرکزی است. در واقع، ماده فعال سالوینورین A توسط اکثر کارشناسان قوی‌ترین روانگردان طبیعی روی زمین در نظر گرفته می‌شود.
تاثیر میزان بالای تولید شده از مریم گلی بسیار کوتاه مدت است، در مجموع کمتر از ۳۰ دقیقه طول می‌کشد.
در طی این ۳۰ دقیقه، مردم چندین سال زندگی کردن، در طی این تجربه کاربر ملاقات با موجودات بیگانه یا پرتاپ شدن به واقعیت‌های متناوب را تجربه می‌کند. اثرات روانگردان مریم گلی شدید و غیرقابل پیش بینی است.
بر خلاف روانگردانهای کلاسیک (LSD، DMT، سیلوسایبین)، بعید است که مریم گلی به مرگ نفس یا درون‌نگری منجر شود.
سالوینورین از طریق مکانیزمی مشابه ایبوگائین عمل و با هدف قرار دادن گیرنده‌های کاپا-افیونی به جای گیرنده‌های سروتونین یا دوپامین مانند سایر روانگردانها تاثیراتش را اعمال می‌کند.
THC (ماری جوانا)
در حالی که ماریجوانا یا گل یک روانگردان نیست، اما می‌تواند اثرات روانگردان قدرتمندی داشته باشد و همانند یک روانگردان با دوز پایین عمل کند. همچنین از طریق مکانیزمی مشابه سایر داروهای روانگردان برای ایجاد تغییر مشخصه در ادراک عمل می‌کند.
ماری جوانا و ماده فعال آن (THC) به جای هدف قرار دادن مستقیم گیرنده‌های سروتونین، گیرنده‌های اندوکانابینوئید CB1 را فعال می‌کند. و گیرنده‌های CB1 فعالیت گیرنده‌های سروتونین را در نئوکورتکس کنترل میکنند که باعث ایجاد تغییراتی در فرآیند فکر، احساسات، سطح گرسنگی، برانگیختگی و غیره می‌شوند.
اشکال مختلفی از THC وجود دارد – دلتا ۸ THC، دلتا ۹ THC، دلتا ۱۰ THC، HHC، THCP، THCC، THC-O، و چندین نوع دیگر.
ماری جوانا در اکثر نقاط جهان یک داروی تراز اول یا معادل آن است؛ به استثنا چند ایالت از ایالات متحده، کانادا و اروگوئه.
روانگردانهای مصنوعی دست‌ساز
در حالی که یک تن از روانگردانهای قوی توسط طبیعت به شکل گیاهان و قارچ‌ها ارائه می‌شود؛ ده برابر بیشتر به شکل ترکیبات مصنوعی یا نیمه مصنوعی در آزمایشگاه‌ها تولید می‌شود.
اولین روانگردان در این کلاس مسلماً ال اس دی بود که به طور تصادفی کشف شد، اما به محض اینکه خبر کشف آن به جامعه علمی بزرگتری رسید، به زمین خورد.
Sandoz، سازنده LSD، شروع به توزیع رایگان آن به هر محققی که آن را می‌خواست، کرد. آنها می‌خواستند یک کاربرد مناسب برای این داروی روانگردان جدید و جالب پیدا کنند.
که در نهایت منجر به پذیرش جریان اصلی روانگردانها شد و طیف وسیعی از مواد روانگردان دیگر در پی آن شروع به ظهور کردند.
امروزه روانگردانها، سمپاتوژن‌ها و آنکتوژن‌های مصنوعی بیشتری برای فهرست کردن وجود دارد. اکثریت قریب به اتفاق این ترکیبات هنوز در یک محیط علمی کاوش نشده‌اند. برخی از آنها بسیار خطرناک‌اند (مانند PCP یا N-Bombs). و بقیه بسیار ایمن هستند (LSD یا ۲CB).
۲C-B یا کوکائین صورتی
۲C-B برای اولین‌بار در سال ۱۹۷۴توسط فردی به نام دکتر الکساندر شولگین – یکی از محققان برجسته در فضای روانگردان و نویسنده TiHKAL و PiHKAL – ساخته شد که مسلماً دو تا از مهمترین کتابها در فضای روانگردان بودند. این کتابها سال‌ها تحقیق را خلاصه میکنند و دستورالعمل‌هایی را برای سنتز بیش از صد ماده مصنوعی از جمله ۲C-B ارائه می‌دهند.
شولگین ۲C-B را به عنوان یکی از «نیم دوجین جادویی» فهرست می‌کند که گروهی متشکل از شش نفر از روانگردانهای فنی‌تیل آمین مورد علاقه او بودند. این فهرست همچنین شامل MDMA، مسکالین، DOM و سایر اعضای خانواده داروها ۲C-X می‌شود.
اثرات ۲C-B بسیار شبیه به LSD و مسکالین است اما با برخی از اثرات سرخوشی مشابه MDMA است. که یکی از محبوب‌ترین روانگردانهای موجود در بازار امروز است. به خصوص در ورزشکاران باشگاهی به دلیل سطح انرژی بالا که توسط این روانگردان ایجاد می‌شود فراگیر است. این ماده به صورت پودر یا قرص فشرده قابل استفاده است.
۴AcO-DMT
۴-AcO-DMT یک روانگردان مصنوعی است که توسط آلبرت هافمن و همکارش فرانتس تراکسلر در حین کار در Sandoz در دهه ۱۹۶۰ ساخته شد. هافمن همان فردی است که LSD را اختراع و اولین کسی است که سیلوسایبین را سنتز کرد.
۴-AcO-DMT یک پیش داروی سیلوسین است که همان ماده فعال قارچ جادویی است.
این روانگردان مصنوعی سابقه طولانی استفاده داشته و اثراتی دارد که عملاً با قارچ‌های جادویی قابل تشخیص نیستند.
دکسترومتورفان (DXM)
DXM (دکسترومتورفان) تنها زمانی که در دوزهای بالاتر استفاده شود یک توهم‌زا است. در دوزهای پایین‌تر، باعث ایجاد احساس خفیف “مستی” می‌شود. ذهن احساس بیداری و هوشیاری می‌کند، اما بدن شما به نظر نمی‌رسد آنطور که شما می‌خواهید پاسخ دهد.
اثر مشخصه آن راه رفتن ربات‌گونه است. کاربران حرکات سفت و سختی خواهند داشت که شبیه راه رفتن یک ربات است.
ابر دوزهای این ماده می‌تواند منجر به توهمات نسبتاً شدید مشابه کتامین یا PCP شود البته با شدت بسیار کمتر.
DXM یکی از مواد فعال در داروهای ضد سرفه‌ی بدون نسخه است. یکی از عوارض جانبی تعامل آن با سیستم عصبی مرکزی، مهار رفلکس سرفه است.
کتامین
کتامین در دهه ۱۹۶۰ به عنوان یک ضد درد تجزیه کننده جدید برای جایگزینی PCP ساخته شد.
در دوزهای کمتر، کتامین به عنوان یک سرخوشی و ضد افسردگی استفاده می‌شود. که در ورزشکاران به دلیل تجزیگی خفیفش محبوب است، که به طور همزمان به عنوان “محرک، افسردگی و روانگردان” هم قابل استفاده است.
اثرات کتامین عجیب است و به شدت به دوز آن بستگی دارد.
دوز بسیار بالای کتامین باعث می‌شود که کاربران به طور موقت از هوش رفته و وارد حالت خلسه مانندی شوند که به آن K-hole می‌ویند. در طول این لحظات، کاربران توهمات وجودی عمیقی را تجربه و اغلب بدن خود را به طور کامل ترک میکنند تا وارد ابعاد جدیدی شوند.
متأسفانه، کتامین می‌تواند بسیار اعتیاد‌آور شود و بسیاری از کاربرانش را به مکان بسیار تاریکی در زندگی خود سوق داده است.
LSD (دی اتیل آمید اسید لیسرژیک)
ال اس دی یکی از محبوب‌ترین داروهای روانگردان روی زمین است. می‌توان استدلال کرد که اگرچه ال اس دی با قدیمی‌ترین روانگردان روی زمین فاصله زیادی دارد، اما محرک اصلی پذیرش جریان اصلی روانگردانها به عنوان یک سردسته بود.
سازنده اصلی ال اس دی، داروساز سوئیسی، ساندوز؛ پس از چندین سال آزمایش بدون کشف موارد استفاده امیدوارکننده برای این دارو، شروع به عرضه نامحدود آن به محققان و دولت‌ها در سراسر جهان کرد.
افرادی مانند تیموتی لیری هم شروع به مطالعه و در نهایت ترویج این دارو به عنوان نوعی گسترش ذهن کردند. هدف این بود که تا آنجا که ممکن است مردم را «روشن» کنیم.
در همین حال، دولت ایالات متحده پروژه MK-Ultra را تشکیل داد و سعی کرد از LSD برای کنترل ذهن و اکسیر حقیقت استفاده کند. هنگامی که پروژه شکست خورد، LSD به سرعت در طبقه‌بندی جدول A درست جایی که امروز ایستاده است قرار گرفت.
MDMA (3،۴-متیل اندیوکسی مت آمفتامین)
اکثر مردم MDMA را روانگردان نمی‌دانند، اما از نظر فنی به دلیل گیرنده‌هایی که از طریق آن کار می‌کند در این کلاس گنجانده شده است.
MDMA (یا اکستازی) به گیرنده‌های سروتونین، از جمله گیرنده‌های ۵-HT2A، که مسئول تولید توهمات از روانگردانهای کلاسیک هستند، متصل می‌شود. اثرات توهم MDMA بسیار خفیف‌تر از سایر روانگردانهای موجود در این لیست است مگر اینکه در دوزهای بسیار بالا استفاده شود.
اکثر متخصصان MDMA را یک روانگردان ضعیف اما یک آمپاتوژن قوی می‌دانند. که باعث ایجاد احساس سرخوشی، ارتباط شخصی و بین فردی و الهام می‌شود. در حال حاضر چندین آزمایش بالینی در حال بررسی کاربردهای پزشکی MDMA برای افسردگی، اضطراب و اعتیاد هستند.
متوکستامین (MXE)
این روانگردان کمتر شناخته شده هنوز در بسیاری از نقاط جهان مانند کانادا قانونی است. و یک داروی نسبتاً جدید است که فقط در سال ۲۰۱۰ اختراع شد. به همین دلیل است که بسیاری از کشورها هنوز به دنبال ممنوعیت این ماده نیستند.
MXE عضوی از خانواده ترکیبات آریل سیکلوهگزیلامین است که شامل PCP و کتامین نیز می‌شود. اثرات این دارو بیشتر با کتامین قابل مقایسه است، اما با برخی تفاوت‌های ظریف. ماندگاری آن بیشتر از کتامین و در میکرودوز فعال است.
به دلیل فرمت دوز باریک و زمان شروع طولانی، مصرف بیش از حد MXE آسان است. مصرف بیش از حد MXE یا مخلوط کردن MXE با ماری جوانا راهی عالی برای تجربه یک کابوس وحشتناک و طولانی مدت از یک سفر است!
DOM
DOM (2،۵-Dimethoxy-4-methylamphetamine) یک روانگردان مبتنی بر آمفتامین است. که یکی از اعضای خانواده دی‌متوکسی آمفتامین‌های جایگزین (DOx) است که به‌خاطر اثرات طولانی‌مدت و شدیدشان شناخته شده‌اند.
این ماده هم محرک و هم روانگردان است و این همان چیزی است که آن را به گزینه‌ای محبوب در صحنه مهمانی‌ها تبدیل می‌کند.
DOM یکی از داروهای روانگردان زیادی است که توسط الکساندر شولگین ایجاد شده که او در کتاب PiHKAL خود به آن اشاره کرده است.
این روانگردان می‌تواند بسیار قدرتمند باشد. اکثر افرادی که از آن استفاده کرده‌اند پیشنهاد میکنند که فقط کسانی که تجربه زیادی در مصرف داروهای روانگردان دارند آن را امتحان کنند. تصاویر این دارو بسیار شدید است، شبیه ال اس دی اما با “حرکت” بیشتر. همچنین می‌تواند شما را در یک فضای تحلیلی قوی قرار دهد و گاهی اوقات ممکن است روی یک شی برای مدت طولانی تمرکز کنید.
مشخصات ایمنی این دارو به دلیل ماهیت مبهم‌اش به خوبی شناخته نشده؛ افراد زیادی در مورد این روانگردان اطلاعاتی ندارند و یافتن آن بسیار سخت است.
دیپت (دی ایزوپروپیل تریپتامین)
Dipt یک مشتق مصنوعی از DMT است. اثراتش بسیار شبیه DMT است، اما با یک تفاوت کلیدی؛ این دارو تاکید زیادی بر توهمات شنوایی دارد. افرادی که این دارو را مصرف میکنند چیزهایی را می‌شنوند که وجود ندارد و صداهای عادی و موسیقی کاملاً متفاوت شنیده خواهد شد.
تصاویر بصری با این دارو هنوز قوی است اما شدت کمتری نسبت به سایر اشکال DMT دارند. تصاویر بصری با چشم بسته یا تصاویر بصری در نور کم به ویژه با این دارو قوی هستند.
مشخصات ایمنی و سمیت Dipt به خوبی شناخته نشده است. شایع‌ترین عارضه مصرف این دارو فشار و درد در ناحیه‌ی گوش داخلی است.
اکسید نیتروژن (NO2)
از نظر فنی، اکسید نیتروژن یک ماده طبیعی است، اما هیچ راهی برای داشتن چنین دوز غلیظی بدون دخالت آزمایشگاهی وجود ندارد.
NO2 یک داروی مهمانی محبوب به دلیل تجربه روانگردان شدید و مدت زمان کوتاه آن است. سفر با نیتروژن تنها چند ثانیه طول می‌کشد تا اینکه به طور کامل به حالت عادی بازگردید. نام رایج این ماده «گاز خنده» است زیرا یکی از شایع‌ترین عوارض جانبی‌اش ایجاد خنده‌ی شدید است.
نیتروژن می‌تواند باعث سرخوشی، سرگیجه و توهمات خفیف تا متوسط شود. برخی افراد در حالی که تحت تأثیر نیتروژن هستند، تجربیات معنوی عمیقی هم پیدا میکنند.
به طور کلی، اکسید نیتروژن بی خطر در نظر گرفته می‌شود، با این حال، می‌تواند به مرور زمان عادت ایجاد کند. استفاده طولانی مدت از اکسید نیتروژن با طیف گسترده‌ای از اثرات منفی بر سلامتی، از جمله بیماری‌های ریوی، سرگیجه، کم خونی، کمبود ویتامین B12، آسیب عصبی، تولید ضعیف گلبول‌های سفید خون و غیره مرتبط است.
مواد روانگردانهای غیر متعارف
هولوتروپیک Breathwork
استشمام هولوتروپیک یک تکنیک تنفس است که توسط روانپزشکان استانیسلاو و کریستینا گروف در دهه ۱۹۷۰ توسعه یافت. این تکنیک به عنوان راهی برای ایجاد یک تجربه نیمه روانگردان با هدف رشد و بهبود خود، بدون نیاز به مواد روانگردان طراحی شده است.
تنفس عمیق، سریع و ریتمیک در نهایت منجر به تغییر حالت هوشیاری می‌شود، برخلاف هر یک از مواد موجود در این لیست. این تجربه به یکباره می‌تواند به شدت معنوی، ترسناک یا غم انگیز باشد.
در این سفر افراد در گروه‌های دو نفره قرار می‌گیرند، یک تنفس‌کننده و یک مهماندار. تنفس کننده تکنیک تنفس را انجام می‌دهد در حالی که مهماندار کنارش ایستاده است تا در صورت نیاز کمک کند.
نکات مهم در این تکنیک عبارتند از:
- با چشمان بسته، تنفس‌کننده مربی را دنبال می‌کند و به تدریج سرعت و عمق تنفس را افزایش می‌دهد.
- این روند ۲ یا ۳ ساعت ادامه دارد.
- موسیقی‌های تکراری در پس زمینه پخش می‌شود.
- پس از پایان جلسه، از شرکت‌کنندگان خواسته می‌شود که یک ماندالا از تجربه خود را ترسیم کنند.
I-Doser
I-Doser مجموعه‌ای از ضربان‌ها و صداهای دو گوش است که برای تغییر هوشیاری از طریق صدا طراحی شده است. در حالی که این تکنیک مورد بحث است، تحقیقاتی وجود دارد که نشان می‌دهد این تغییر در وضعیت ذهنی پس از گوش دادن به یک آهنگ کامل وجود دارد.
آهنگ‌های مختلفی هستند که هر کدام با تمرکز کمی متفاوت‌اند. برخی از آنها برای تولید داروهای شناخته شده مانند سیلوسایبین یا MDMA طراحی شده‌اند. موارد دیگری نیز وجود دارند که بر روی حالات پردازش ذهنی متمرکز هستند، مانند ترویج امواج مغزی آلفا، بتا و تتا.
برای استفاده از I-Doser، به کاربران دستور داده می‌شود که در یک اتاق تاریک وضعیت نشستن یا دراز کشیدن راحت پیدا کنند و آهنگ را در هدفون پخش کنند. هر آهنگ ۳۰ تا ۶۰ دقیقه است. ممکن است زمان زیادی طول بکشد تا آهنگ‌ها تغییراتی ایجاد کنند، بنابراین اگر می‌خواهید به I-Doser شانس اثرگذاری بدهید، مهم است که آن را تا انتها بشنوید.
پنیر استیلتون
پنیر استیلتون نوعی پنیر خاص از بریتانیای کبیر است. با Penicillium roqueforti تخمیر شده است و بوی تند خاصی دارد.
مطالعات بر روی تاثیرات پنیرهای مختلف و نحوه تاثیر آنها بر رویاها نشان داد که این پنیر در کل بیشترین تاثیر را داشت.
در یک مطالعه، نزدیک به ۸۰ درصد از شرکت‌کنندگان پس از خوردن پنیر رویاهای عمیق و عجیبی را مشاهده کردند. رویاهای رایج حیوانات سخنگو، کروکودیل‌های گیاهخوار و بچه گربه‌های سرباز بودند.
مواد روانگردان خطرناک
داروهای روانگردان به دلیل بی‌خطر بودن استفاده از آنها، عدم اطلاع درست افراد، و مصرف افراطی برخی از کاربران کمی بدنام شده‌اند.
Psilocybin، LSD، DMT، Salvia، MDMA و ۲CB مشخصات ایمنی چشمگیری دارند. جدای از پتانسیل ایجاد سفرهای ترسناک، بسیار غیر معمول است که هر یک از این مواد حتی در ابر دوزها عوارض جانبی جدی ایجاد کنند.
اکثر مشکلاتی که افراد در هنگام استفاده از این روانگردانها تجربه میکنند ناشی از اتفاقاتی است که در هنگام مصرف دارو رخ می‌دهد.
اگر مسافر به دلیل مصرف در جاده‌ای در حال پیاده‌روی بدون توجه باشد و تصادفی کند، یا در جنگلی گم و گور شود یا به دلیل بی احتیاطی از پله بیفتد… ممکن است دچار صدمه شود، قطعا این صدمات ناشی از تاثیر مستقیم خود ماده نیست.
البته همه روانگردانها بی‌خطر نیستند. چندین ترکیب روانگردان هم هستند که می‌توانند منجر به مرگ، اعتیاد یا آسیب روانی پایدار شوند.
مواد ذکر شده در فهرست پایین هرگز و تحت هیچ شرایطی ایمن در نظر گرفته نمی‌شوند.
به اندازه کافی ترکیبات روانگردانی وجود دارد که ایمن بودن آنها ثابت شده است که اجتناب از این مواد را به طور کامل تضمین می‌کند. وقتی جایگزین‌های بی‌خطر و قدرتمند زیادی وجود دارد، نیازی نیست جان خود را با مصرف این روانگردانهای خاص به خطر بیندازید، پس با دقت بخوانید:
داتورا یا تاتوره
داتورا علف هرزی است که در آمریکای شمالی و اروپا رشد می‌کند و یکی از اعضای خانواده شب بو است. که با وجود اینکه از همان خانواده‌ای است که سیب زمینی، گوجه فرنگی و بادمجان به آن تعلق دارند، بسیار سمی است. در این خانواده گیاهان بسیار سمی زیاد دیگری نیز وجود دارد.
داتورا به دلیل اثرات توهم‌زای قوی یکی از اعضای جالب این خانواده است.
هر چقدر هم که فریبنده به نظر برسد، توهمات ناشی از داتورا لذت بخش نیستند. این گیاه از نظر تاریخی به دلیل انرژی بسیار موذیانه و منفی مرتبط با این تجربه، با شیطان مرتبط است. بسیاری از افرادی که از datura استفاده می کنند، رؤیاهای شیطانی و تصاویر ترسناک را تجربه میکنند و در نتیجه احساس دیوانگی در فرد ایجاد می‌شود.
داتورا حتی به عنوان یک ماده ضروری در “معجون زامبی وودو هائیتی” ذکر شده است.
جدای از اثرات توهم‌زای منفی این گیاه، داتورا دارای اثرات سمی مستقیم است که حتی می‌تواند منجر به مرگ شود. این ماده حاوی مجموعه ای از ترکیبات آنتی کولینرژیک است که می‌تواند منجر به افسردگی تنفسی، ضربان قلب نامنظم، تب، روان پریشی دائمی و مرگ شود.
علائم مسمومیت با داتورا (مسمومیت آنتی کولینرژیک) در متون پزشکی قدیمی به عنوان “گرم مانند خرگوش، قرمز مانند چغندر، خشک مانند استخوان، کور مانند خفاش و دیوانه مانند یک کلاهک” ثبت شده است.
بروگمانزیا یا به اصطلاح بروگمانسیا – سرنا گل
Brugmansia سرده‌ای از درختچه های گلدار است که نزدیک به داتورا است. گونه‌های مختلفی از بروگمانسیا وجود دارد که حاوی همان آلکالوئیدهای تروپان هستند که مسئول اثرات توهم زایی داتورا هستند.
این درختچه‌ها در سرتاسر آمریکای مرکزی و جنوبی یافت می‌شوند و به دلیل گل‌های شیپور مانند و جذاب، گونه‌های باغی محبوبی هستند.
Brugmansia همچنین حاوی اسکوپولامین است – ترکیبی که به دلیل توانایی منحصر به فرد خود در خلع کردن ذهن از “اراده آزاد” شناخته شده است و آن را به قدرت تلقین باز می‌کند.
به همین دلیل، Brugmansia اغلب در ayahuasca استفاده می‌شود تا به شمن کمک کند تا کاربر را به باور هر چیزی که می‌خواهد، هدایت کند. این یک ماده معمولی در ayahuasca نیست و هرگز نباید استفاده شود. فقط شمن‌های غیراخلاقی و کلاهبردار از این ماده در ayahuasca خود استفاده میکنند.
بسیار شبیه به داتورا، ابر دوز تولید شده از Brugmansia تقریبا هرگز احساسات مثبتی در پی ندارد و چشم‌اندازهای وحشتناکی ایجاد می‌کند که می‌تواند تأثیر ماندگاری بر روان برای سال‌های آینده بگذارد. ده‌ها مورد مرگ در نتیجه مستقیم مصرف بروگمانسیا و نمونه‌های زیادی از وقفه‌های روانی گزارش شده است.
اسکوپولامین
درختی بومی‌ای در کلمبیا به نام درختچه‌ی بوراچرو وجود دارد که حاوی غلظت بالایی از ترکیبی به نام اسکوپولامین (هیوسین) است.
اسکوپولامین به طور گسترده‌ای یکی از خطرناک‌ترین داروهای روی زمین در نظر گرفته می‌شود. البته چیزی که آن را خطرناک می‌کند سمی بودن آن نیست، اگرچه بسیار سمی است. چیزی که واقعاً آن را بسیار خطرناک می‌کند، توانایی آن در حذف توانایی ایجاد خاطرات و از بین بردن توانایی شما در تصمیم گیری است. این ماده آگاهی شما را به دام می‌اندازد و شما را به یک زامبی تبدیل می‌کند و در نهایت توانایی شما برای تصمیم‌گیری با اراده‌ی آزاد را سلب می‌کند.
این دارو کاربران را به زامبی‌های بی فکری تبدیل می‌کند که کاملاً در معرض قدرت پیشنهاد هستند. آنها (بیشتر) عادی به نظر می‌‌رسند، می‌توانند راه بروند، حرکت کنند و صحبت کنند درحالیکه کاملاً بی فکر و قابل کنترل هستند.
اگر فردی تحت تأثیر درختچه بوراچرو یا اسکوپولامین باشد، می‌توان هر ایده‌ای را به او پیشنهاد داد و آنها قطعا قبول خواهند کرد. سارقان از این گیاه برای تور کردن قربانیان خود استفاده میکنند تا به آنها دستور دهند که اجازه ورود به خانه‌هایشان را بدهند یا حتی به عابر بانک رفته و شروع به بیرون کشیدن پول خود کنند. مصرف‌کنندگان این ماده، وقتی چند ساعت بعد از خلسه بیدار می‌شوند، هیچ خاطره‌ای از وقایع رخ داده را ندارند.
اثرات درخت بوراچرو همچنین می‌تواند توهم‌زا باشد، اما به ندرت پیش می‌آید که مردم از آن برای تفریح استفاده کنند، زیرا کشنده است، توهم‌ها هر چقدر هم وحشتناک باشند، بعید است به هر حال صبح روز بعد هیچ یک از آن را به خاطر بیاورید و این وحشت‌ناک‌ترین قسمت ماجراست.
N-Bombs (25I-NBOMe)
بمب‌های N (NBOMe) یک جایگزین محبوب برای LSD هستند. این ماده اولین‌بار در اوایل دهه ۲۰۰۰ در موجی از “روانگردانهای قانونی” جدید سنتز شد. محققان در حال اختراع مواد روانگردان جدید با سرعتی فوق‌العاده سریع بودند تا جلوتر از قانون‌گذاران باقی بمانند. ترکیبی اختراع می‌شد، و زمانی که قانون‌گذاران می‌توانستند آن را ممنوع کنند، ترکیب دیگری درست مانند آن عرضه می‌شد، اما به اندازه‌ای متفاوت که قانونی بماند.
این مورد از آن زمان در ایالات متحده اصلاح شده است. اکنون هر داروی روانگردان جدید تا زمانی که بی‌خطر نباشد غیرقانونی تلقی می‌شود.
بمب‌های N با نام‌های مختلف زیادی فروخته می‌شوند و نسخه‌های مختلفی نیز دارند، نام های رایج دیگر عبارتند از Climbi-5 یا Solaris.
با وجود محبوبیت نسبی این دارو، ایمنی آن بالا نیست. گزارش‌های متعددی از مرگ افراد بر اثر بمب‌های N وجود دارد.گرازش‌ها به اندازه‌ای هستند که وقتی بسیاری از روانگردانهای (ایمن) دیگر وجود دارند که اثرات مشابه یا بهتری دارند، ریسک کردن استفاده از آن منطقی نیست.
PCP (فن سیکلیدین)
PCP برای مدت بسیار طولانی به عنوان یک ضد درد تجزیه کننده در طول جراحی وجود داشته است. اولین‌بار در دهه ۱۹۵۰ توسعه و اغلب در پزشکی مورد استفاده قرار گرفت. با این حال، عوارض جانبی شدید نوروتوکسیک این دارو باعث می‌شود که قانون‌گذاران دارو را به محض وجود یک جایگزین مناسب (کتامین) ممنوع کنند.
PCP (همچنین به عنوان گرد و غبار فرشته شناخته می‌شود) یک آگونیست غیر رقابتی گیرنده NMDA است. بسیار محرک، تجزیه‌کننده و روانگردان است. همچنین بسیار اعتیاد آور و فوق‌العاده خطرناک است. برای افرادی که حتی از دوز بسیار کمی از PCP استفاده میکنند، معمولاً با وقفه‌های روان‌پریشی که تا پایان عمرشان ادامه دارد، مواجه می‌شوند. همچنین گزارش‌های زیادی از خودکشی افراد در حین استفاده از PCP وجود دارد.
افرادی که به طور منظم از PCP استفاده میکنند، از دست دادن دائمی حافظه، مشکلات در گفتار و تفکر، و مجموعه‌ای از اختلالات خلقی و روانی را تجربه خواهند کرد.
این دارو به طرز شگفت انگیزی برای یک روانگردان اعتیاد آور است. این باعث می‌شود کاربران به‌رغم تجربه‌های ناراحت‌کننده و اغلب وحشتناکی که ارائه می‌کند، اجباراً به دنبال PCP باشند.
کاتینون‌های مصنوعی (نمک‌های حمام)
نمک حمام نامی رایج برای گروه بزرگ و متنوعی از ترکیبات است. رایج‌ترین آنها MDPV (متیلن دی اکسی پیرووالرون) و آلفا-PVP (آلفا-پیرولیدینو پنتیوفنون هیدروکلراید) هستند.
این داروها در اوایل دهه ۲۰۰۰ به عنوان “حقوق قانونی” محبوب شدند. مردم عمدتاً از آن برای اثرات محرک آن به عنوان جایگزینی ارزان برای کوکائین یا کراک استفاده میکنند. و برخی از دوزهای بالاتر برای اثرات توهم زا استفاده میکنند.
این دارو به شدت خطرناک و محرک است. اغلب باعث می‌شود مردم احساس کنند که بیش از حد گرم می‌شوند. در نتیجه مستقیم این اثر، یکی از علائم مشخص مسمومیت با نمک حمام، برهنه شدن است.
نمک‌های حمام درک واقعیت را تغییر می‌دهند، مهار را از بین می‌برند و حالت های وحشت، ترس یا خشم شدید را القا میکنند. برای افرادی که از این داروها برای بالا رفتن از ساختمان‌ها، پریدن از شیشه، یا آسیب‌های شدید بدنی به خود یا دیگران استفاده می کنند، معمول است.
بسیاری از افرادی که از این داروها استفاده میکنند، وقفه‌های روان پریشی را تجربه میکنند که حتی با یکبار مصرف می‌تواند منجر به عوارض جانبی مادام العمر و اختلالات سلامت روان شود.
۲۵I-NBOH
این روانگردان یکی دیگر از اعضای گروه بزرگ و متنوع ترکیبات فنی اتیلامین است. از نظر افکت‌ها بیشتر شبیه به بمب‌های N است، اما با مدت زمان افکت‌های کوتاه‌تر و شدت کمی کمتر.
این روانگردان مصنوعی برای ارزیابی ایمنی آن آزمایش‌های رسمی کمی انجام داده است، و با توجه به گزارش‌های اولیه بسیاری از مصرف بیش از حد این دارو، تصمیم گرفتیم آن را در بخش خطرناک فهرست کنیم. مصرف این دارو را به هر دلیلی توصیه نمی‌کنیم.
چیزی که این دارو را بسیار خطرناک می‌کند، حساسیت دوز آن است. فضای بافر بسیار کمی در دوز وجود دارد تا به کاربران اجازه دهد کمی بیش از دوز توصیه شده پیش بروند. حتی افزایش اندک در دوز این دارو تاثیر چشمگیری بر اثرات کلی آن دارد.
جوز هندی
جوز هندی (Myristica fragrans) یک ادویه رایج در آشپزی است. تعداد کمی از مردم می‌دانند که جوز هندی در واقع یک ماده روانگردان قوی هنگام دود است. آنزیم‌های موجود در معده بیشتر مواد فعال موجود در این ادویه را وقتی می‌خوریم از بین می‌برند. اما هنگامی که دود می‌شود، مواد فعال معده را دور می‌زنند و مستقیما وارد جریان خون می‌شوند. از طرف دیگر، برخی از افراد صرفاً با خوردن مقدار زیادی از آن، از این ادویه پرخطر می‌شوند. تقریباً ۱۰ گرم جوز هندی برای داشتن اثرات روانگردان کافی است.
ماده موثره جوز هندی ترکیبی به نام میریستسین است. این ترکیب به روشی مشابه مسکالین عمل می‌کند و گیرنده‌های دوپامین و نوراپی نفرین را هدف قرار می‌دهد تا حالت هوشیاری را تغییر دهد.
متأسفانه جوز هندی در صورت استفاده به این روش بسیار سمی است. دوز مناسب می‌تواند باعث ایجاد یک کاکتوس قوی شبیه به کاکتوس پیوت یا سن پدرو شود، اما حتی کمی بیش از حد آن می‌تواند باعث تپش قلب، سرگیجه، غش و حتی مرگ شود.
هرگز سعی نکنید که جوز هندی سیگار بکشید یا زیاد مصرف کنید. اثراتش غیر قابل پیش بینی و بسیار خطرناک است.
زهر مار 🙂
سم برخی از مارهای سمی، معمولاً مارهای کبرا، گاهی اوقات به عنوان یک ماده‌ی تفریحی استفاده می‌شود. حتی گاهی اوقات از زهر عقرب نیز استفاده می‌شود.
اگرچه این مواد ذاتاً روانگردان نیستند، اما اثرات سم مار می‌تواند بسیار مسموم کننده باشد و برخی از افراد را به تجربه توهمات خفیف سوق داده است.
واضح است استفاده از زهر مار بی خطر نیست. مصرف بیش از حد یا استفاده از سمی که به درستی تهیه نشده است به راحتی منجر به عوارض جانبی شدید یا مرگ می‌شود.
سم مار معمولاً تزریق می‌شود، به شکل کپسول (به نام K-72 و K-76) گرفته یا به عنوان تنتور با الکل مصرف می‌شود.
نکات کلیدی: مواد سایکدلیک
روانگردانها گروه بزرگ و متنوعی از ترکیبات هستند. امروزه به معنای واقعی کلمه صدها ترکیب توهم زا در دسترس است و احتمالاً هزاران مورد دیگر که هنوز کشف نشده است.
علیرغم تعداد مواد روانگردان (هم ساخته دست بشر و هم در طبیعت)، ۱۰ مورد از آنها اکثریت قریب به اتفاق تجربیات را تشکیل می دهند.
این به این دلیل است که این ده مورد از قبل از نظر مشخصات ایمنی و اثر به خوبی درک شده اند. بقیه یا مشتق از این ۱۰ یا ترکیبات حاشیه‌ای هستند که تحقیقات رسمی کمی برای اثبات ایمنی و موثر بودن آنها وجود ندارد.
روانگردانها می‌توانند ابزار فوق العاده قدرتمندی برای رشد خود و بسط ذهن باشند. همچنین نشان داده شده است که آنها مزایای قدرتمندی را برای اختلالات مختلف سلامت روان مانند افسردگی، اضطراب یا اعتیاد ارائه می‌دهند.
این ترکیبات همچنین در صورت استفاده نادرست می‌توانند بسیار خطرناک باشند، بنابراین همیشه قبل از اینکه حتی سعی کنید یک روانگردان را امتحان کنید، تحقیقات خود را انجام دهید.
خود را در مورد نحوه استفاده از آن، خطرات آن، نحوه استفاده ایمن از آنها و انتظارات شما از مصرف آن آموزش دهید.
همچنین برای خرید و مشورت میتوانید به آیدی زیر پیام بدید.
یک پاسخ
بسیار عالی